Çorlu Tren Kazasının İnsanî Boyutu

Çorlu tren kazası, Türkiye'nin yakın tarihinde yaşanan en acı trajedilerden biriydi. Bu korkunç olayın insanî boyutu yüreğimizi derinden yaraladı.
Olanları duyduğum ilk an, o ailelerin çığlıkları kulaklarımda çınladı. Kazadan sağ kurtulanlar, o anların dehşetini yıllar sonra bile unutmayacaklarını söylediler. Yaralananların acısı, ölenlerin geride bıraktığı boşluk hiç dinmeyecek gibiydi.
Kaza, yalnızca istatistiksel bir veri değildi. Her bir kurbanın arkasında kırık kalpler, parçalanmış hayatlar vardı. Anneler çocuklarını, eşler birbirlerini, dostlar dostlarını kaybettiler. O gün yaşananlar sadece fiziksel bir kayıp değil, aynı zamanda duygusal bir yıkımdı.
Ben de kazanın ardından bölgeye gitmiştim. Enkazın arasında dolaşırken, insan yaşamının ne kadar kırılgan olduğunu bir kez daha anladım. Paramparça olmuş hayatlar, dağılmış hayaller vardı her yerde. Orada geçirdiğim birkaç saat, beni derinden etkiledi.
Kurbanların yakınları, acılarını dile getirmeye çalışırken kelimeler düğümleniyordu dillerinde. Gözlerindeki boşluk, yaşayan ölüler gibi dolaştıklarını gösteriyordu. Onların acılarını paylaşmak, belki bir nebze olsun hafifletmek istiyordum.
Kazadan sonra, yardımseverlik seli Türkiye'yi sardı. İnsanlar, yaralılara kan vermeye, ailelere destek olmaya koştular. Bu dayanışma, acının ortasında bir umut ışığı oldu.
Çorlu tren kazası, hepimize acı bir ders verdi. Hayatın ne kadar değerli olduğunu bize hatırlattı. Herkesin bir hikâyesi, bir hayatı var. Bir anda her şeyin değişebileceğini unutmamamız gerekiyor.
Bu trajediden ders almalıyız. İhmallerimizin, dikkatsizliklerimizin bedelinin çok ağır olabileceğini aklımızdan çıkarmamalıyız. Ulaşım güvenliğine önem vermeli, kazaları önlemek için elimizden geleni yapmalıyız.
Çorlu tren kazasında hayatını kaybedenleri saygıyla anıyor, yakınlarına başsağlığı diliyorum. Bu trajediyi unutmayalım. İnsan hayatının kutsallığını her zaman hatırlayalım.