Ήταν σαν χτες που τον γνώρισα...

Ένα ατέλειωτο χειροκρότημα ακούστηκε σε όλο το θέατρο. Το κοινό ήταν όρθιο, με δάκρυα χαράς να κυλούν στα μάγουλά τους. Η παράσταση είχε μόλις τελειώσει. Ήταν μια παράσταση που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη σε όλους τους θεατές. Όμως, πίσω από τη σκηνή, μια άλλη ιστορία εκτυλισσόταν.

Ένας άντρας στεκόταν εκεί, στα παρασκήνια. Τα μαλλιά του ήταν άσπρα και το πρόσωπό του σημαδεμένο από το χρόνο. Αλλά στα μάτια του υπήρχε ακόμα μια λάμψη. Ήταν ένας λάμψη που μόνο ένας ηθοποιός μπορεί να έχει. Ήταν ο Δημήτρης Ήμελλος.

Ο Δημήτρης Ήμελλος ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός. Είχε παίξει σε εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις και ταινίες. Ήταν ένας ηθοποιός που αγαπούσε το θέατρο με όλη του την ψυχή. Ήταν ένας ηθοποιός που έδινε πάντα τον καλύτερό του εαυτό σε κάθε παράσταση.

Τον είχα γνωρίσει πριν από πολλά χρόνια. Ήμουν τότε ένα νεαρό κορίτσι, που μόλις είχε ξεκινήσει να ασχολείται με την υποκριτική. Μου είχε δώσει την ευκαιρία να παίξω σε μια παράσταση του. Ήταν μια μικρή παράσταση, αλλά για μένα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία.

Είχα εντυπωσιαστεί από την ευγένεια και την καλοσύνη του Δημήτρη. Ήταν ένας τόσο ταπεινός άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα ένας τόσο μεγάλος ηθοποιός. Μου είχε δείξει τι σημαίνει να αγαπάς πραγματικά το θέατρο.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Δημήτρης Ήμελλος συνέχισε να παίζει στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Πάντα τον παρακολουθούσα με θαυμασμό. Ήταν ένα παράδειγμα για όλους τους ηθοποιούς. Ήταν ένας ηθοποιός που θα μας λείψει πολύ.

Πριν από λίγους μήνες, ο Δημήτρης Ήμελλος πέθανε. Ήταν μια μεγάλη απώλεια για το ελληνικό θέατρο. Αλλά η κληρονομιά του θα ζήσει για πάντα. Θα ζήσει στα έργα που έπαιξε, στις ταινίες που πρωταγωνίστησε, αλλά κυρίως θα ζήσει στις καρδιές όλων όσοι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν.

Αντίο, Δημήτρη. Θα μας λείψεις πολύ.