Αεροπλανο βραζιλια

Περπατώντας τα μαγαζιά, βρέθηκα να κάθομαι σε ένα τραπεζάκι μπροστά σε ένα μικρό δρόμο. Είχα πάρει τον καφέ μου και τον απολάμβανα, ενώ έβλεπα τους ανθρώπους να περνούν βιαστικά μπροστά μου. Ξαφνικά, η ματιά μου έπεσε σε ένα περίεργο παιχνίδι σε ένα παιχνιδάδικο στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Ήταν ένα μικρό, κόκκινο αεροπλάνο με τη σημαία της Βραζιλίας ζωγραφισμένη στα φτερά.

Το αεροπλάνο με τράβηξε σαν μαγνήτης. Έπρεπε να το πάρω. Σηκώθηκα και πήγα στο μαγαζί. Μόλις μπήκα μέσα, άρχισα να ψάχνω για το αεροπλάνο. Το βρήκα τελικά σε ένα ράφι, μαζί με άλλα παιχνίδια. Το πήρα στα χέρια μου και το κοίταξα προσεκτικά. Ήταν όμορφο, αλλά κάτι περίεργο είχε.

Το αεροπλάνο δεν είχε ρόδες. Αντίθετα, είχε δύο μικρά φτερά που εξείχαν από την κάτω πλευρά της ατράκτου. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πώς μπορούσε να πετάξει. Αποφάσισα να το αγοράσω και να το δοκιμάσω μόνος μου.

Γύρισα σπίτι και πήγα στην αυλή. Έριξα το αεροπλάνο στον αέρα, αλλά δεν πέταξε. Αντίθετα, έπεσε στο έδαφος με ένα μικρό κτύπημα. Το ξαναδοκίμασα, αλλά το ίδιο αποτέλεσμα. Το αεροπλάνο δεν πετούσε.

Ήμουν απογοητευμένος. Είχα σπαταλήσει τα χρήματά μου σε ένα παιχνίδι που δεν λειτουργούσε. Αλλά μετά σκέφτηκα ξανά. Ίσως το αεροπλάνο δεν προοριζόταν να πετάει. Ίσως προοριζόταν να είναι ένα διακοσμητικό κομμάτι.

Έτσι, το πήγα στο δωμάτιό μου και το τοποθέτησα σε ένα ράφι. Κάθε μέρα το κοίταζα και χαμογελούσα. Το αεροπλάνο που δεν πετούσε μου θύμιζε ότι δεν όλα τα πράγματα είναι όπως φαίνονται. Μερικές φορές, τα πιο όμορφα πράγματα δεν είναι αυτά που λειτουργούν, αλλά αυτά που έχουν μια άλλη ιστορία να διηγηθούν.