Περπατώντας στα γραφικά σοκάκια της Σύρου, βρέθηκα κοντά στη θάλασσα και αντίκρισα μια εικόνα που μου κόβει την ανάσα. Η θάλασσα ήταν τόσο γαλάζια και τόσο ηρεμη, που έμοιαζε με ένα τεράστιο φύλλο χαρτί ακουαρέλας!
Δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό και πλησίασα την άκρη του βράχου για να ρίξω μια καλύτερη ματιά. Ξαφνικά, ένα κύμα ανασηκώθηκε και πέταξε έναν βράχο στον αέρα. Το νερό έσκασε στον βράχο και δημιούργησε ένα ορυμαγδό που με έκανε να πηδήξω πίσω. Αλλά αυτό το κύμα αποκάλυψε κάτι απίστευτο: ένα κομμάτι από έναν αρχαίο πήλινο αμφορέα ξεβράστηκε στην ακτή!
Έσκυψα και το πήρα στα χέρια μου. Ήταν λείο και γυαλιστερό, και διακοσμημένο με περίπλοκα σχέδια. Μπορούσα να φανταστώ τους αρχαίους Έλληνες που ταξίδευαν με αυτό το πλοίο, μεταφέροντας κρασί ή λάδι στα μακρινά εδάφη τους.
Συνέχισα να περπατάω κατά μήκος της ακτής, και καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει, τα χρώματα του ουρανού ανακατεύτηκαν με το γαλάζιο της θάλασσας και δημιούργησαν μια συμφωνία από χρώματα. Τα σύννεφα πήραν την απόχρωση του ροζ και του πορτοκαλί, ενώ τα κύματα τα χτυπούσαν απαλά, δημιουργώντας ένα ήρεμο μουρμουρητό.