Αντώνης Φραγκάκης

Το κορίτσι με τα σπίρτα που με έκανε να κλαίω σαν μωρό
Πρόσφατα, βρέθηκα να περιπλανιέμαι στους δρόμους του Χαλανδρίου, όταν αντίκρισα κάτι που με συγκίνησε βαθιά. Ένα μικρό κορίτσι, ίσως 10 ετών, ήταν σκυμμένο δίπλα σε ένα κιβώτιο με σπίρτα. Ήταν ντυμένη με ρούχα εποχής, που μου θύμισαν τις φτωχές οικογένειες στις παλιές ελληνικές ταινίες.
Αγοράσα τα σπίρτα του κοριτσιού για το παιδί μου για να τα βάλω διακόσμηση στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ήθελα να του δείξω τις δύσκολες συνθήκες ζωής στο παρελθόν. Το πρόσωπο του κοριτσιού έλαμψε όταν της έδωσα ένα χαρτονόμισμα και μου είπε με γλυκιά παιδική φωνή, "Ευχαριστώ, κύριε."
Εκείνη τη στιγμή, η ιστορία του "Κοριτσιού με τα Σπίρτα" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έρχεται να μου συναντήσει. Ένα φτωχό κοριτσάκι που προσπαθεί να πουλήσει σπίρτα για να ζεσταθεί τις κρύες νύχτες.
Συνέχισα το δρόμο μου, αλλά η εικόνα του κοριτσιού με τα σπίρτα με ακολούθησε. Με έκανε να σκεφτώ τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο. Με έκανε επίσης να εκτιμήσω τα μικρά πράγματα στη ζωή, όπως ένα ζεστό σπίτι και ένα στολισμένο δέντρο τα Χριστούγεννα.
Αποφάσισα να κάνω κάτι για να βοηθήσω το κορίτσι και άλλα παιδιά όπως αυτή. Πήρα τηλέφωνο σε τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις και δώρισα μερικά από τα παιχνίδια και τα ρούχα του παιδιού μου.
Ελπίζω ότι η πράξη μου θα κάνει έστω και μια μικρή διαφορά στη ζωή κάποιου παιδιού. Και ελπίζω ότι η ιστορία του κοριτσιού με τα σπίρτα θα μας υπενθυμίζει όλους την ανάγκη να βοηθούμε εκείνους που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς.
"Υπάρχει πάντα ελπίδα, όσο μικρή κι αν είναι." - Αντώνης Φραγκάκης