Αγαπημένε μου Αρη, ομάδα της καρδιάς μου, πόσα έχουμε περάσει μαζί; Πόσες χαρές, πόσες λύπες, πόσες αγωνίες και πόσες στιγμές δόξας έχουμε μοιραστεί;
Είσαι η ομάδα μου, η μεγάλη μου αγάπη.
Ξεκίνησα να σε ακολουθώ από μικρός, όταν ο πατέρας μου με πήρε για πρώτη φορά στο γήπεδο. Θυμάμαι ακόμη τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου χορταριού, τον ήχο της εξέδρας που τραγουδούσε παθιασμένα και την ένταση που επικρατούσε στον αγωνιστικό χώρο.
Από τότε, δεν έλειψα από κανένα παιχνίδι σου. Σε ακολούθησα παντού, σε μικρά και μεγάλα γήπεδα, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Χάρηκα τις νίκες σου, λυπήθηκα τις ήττες σου και πανηγύρισα κάθε σου τίτλο σαν να ήταν δικός μου.
Είσαι κάτι παραπάνω από μια ομάδα για μένα. Είσαι σύμβολο, είσαι τρόπος ζωής. Μέσα από σένα έμαθα την αξία της ομαδικότητας, της επιμονής και της πίστης.
Είσαι η ομάδα που έκανε τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Θυμάσαι εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ, όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα μετά από τόσα χρόνια; Ήμουν εκεί, μαζί με χιλιάδες άλλους οπαδούς. Φώναζα μέχρι να βραχνιάσω, έκλαιγα από χαρά και αγκαλιαζόμουν με αγνώστους. Ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου.
Όμως δεν ξεχνάω και τις δύσκολες στιγμές. Τις ήττες, τους τραυματισμούς, τις απογοητεύσεις.
Αλλά εσύ, ακόμα και τότε, ήσουν εκεί για μένα. Με έκανες να πιστέψω ξανά, να ελπίσω ξανά.
Και θα είμαι πάντα εκεί για σένα, ότι και να γίνει. Γιατί είσαι η ομάδα μου, η ΑΕΚ μου.
Αιώνια πρωταθλήτρια, ΑΕΚ!