Δικη των εξι

Εντεκα χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μοιραία ημέρα του Φεβρουαρίου, όπου έξι νέοι άνθρωποι στάθηκαν στο εδώλιο του κακουργιοδικείου της Θήβας κατηγορούμενοι για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μια δίκη που συγκλόνισε το πανελλήνιο και πυροδότησε τις μεγαλύτερες μαζικές διαδηλώσεις που έζησε ποτέ η Ελλάδα.

Θυμάμαι έντονα εκείνες τις ημέρες. Ήμουν στο λύκειο τότε και οι ειδήσεις για τη δολοφονία του Αλέξη μας είχαν συγκλονίσει. Ξαφνικά, η παιδική μας αθωότητα είχε κάνει φτερά και η πραγματικότητα μάς έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο. Η δίκη των αστυνομικών που κατηγορούνταν για τον θάνατό του ήταν η μόνη μας ελπίδα για δικαιοσύνη.

Από την πρώτη κιόλας μέρα, η δίκη μετατράπηκε σε ένα ζωντανό θέατρο του παραλόγου. Οι κατηγορούμενοι αρνούνταν τα πάντα, ενώ οι μάρτυρες έρχονταν και έφευγαν, αφήνοντας πίσω τους ένα πέπλο αμφιβολίας και σύγχυσης. Οι ακροατές παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα, καθώς η μία αποκάλυψη διαδεχόταν την άλλη. Ήταν σαν να ζούσαμε σε έναν εφιάλτη που δεν είχε τέλος.

• Ο 16χρονος φίλος του Αλέξη, Γιάννης Φιλίππου, κατέθεσε κλαίγοντας για τον τρόπο που σκοτώθηκε ο αγαπημένος του αδελφός.
• Οι αστυνομικοί άλλαζαν συνεχώς τις καταθέσεις τους, προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά στην ιστορία τους.
• Εμφανίστηκαν μάρτυρες που υποστήριζαν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών εκείνο το βράδυ.

Το κλίμα στη Θήβα ήταν ηλεκτρισμένο. Οι πολίτες συγκεντρώνονταν έξω από το δικαστήριο, φωνάζοντας συνθήματα και απαιτώντας την καταδίκη των υπαιτίων. Η δίκη έγινε το σύμβολο της διαφθοράς και της σήψης που είχε καταλάβει την ελληνική αστυνομία και το πολιτικό σύστημα. Και η ετυμηγορία που εκδόθηκε τελικά άφησε μια πικρή γεύση στα χείλη μας.

Τρεις από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, ενώ οι άλλοι τρεις αθωώθηκαν. Μια δίκαιη απόφαση; Πολλοί πίστεψαν ότι οι αθώοι ήταν οι πραγματικοί ένοχοι. Άλλοι πάλι θεώρησαν ότι η τιμωρία των καταδικασμένων δεν ήταν αρκετά αυστηρή.

Ο χρόνος όμως πέρασε και τα πάθη ηρέμησαν. Σήμερα, η δίκη των έξι έχει γίνει ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας. Μια υπόθεση που μας θυμίζει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα τυφλή και ότι η αλήθεια δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί. Ωστόσο, η μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμα και όταν η δικαιοσύνη δεν είναι τέλεια, ο αγώνας για την αλήθεια πρέπει να συνεχίζεται.

Πρέπει να θυμόμαστε τη δίκη των έξι και να μαθαίνουμε από αυτήν.

Γιατί μας δίδαξε ότι η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα εύκολη και ότι η αλήθεια δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί. Και μας έδειξε επίσης ότι η διαφθορά και η σήψη δεν είναι μόνο θέμα ατόμων, αλλά ολόκληρων θεσμών και συστημάτων.

Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τη δίκη των έξι. Ας θυμόμαστε πάντα τον Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο όπου η δικαιοσύνη είναι αμερόληπτη, η αλήθεια κατακτά και η διαφθορά ξεριζώνεται.