Αν είχες πει σε ένα μικρό παιδί που ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός ότι θα κατέληγε να παίζει σε επεισόδια που κάποτε ήταν δημοφιλή αλλά τώρα έχουν ξεχαστεί, πιθανότατα θα είχε κλάψει.
Όλοι έχουμε όνειρα και φιλοδοξίες και ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιηθούν. Αλλά τι συμβαίνει όταν κάνουμε τα πάντα σε τάξη και τα πράγματα εξακολουθούν να πηγαίνουν λάθος;
Η πρώτη μου παράσταση ήταν σε ένα σχολικό έργο. Δεν είχα κανένα κείμενο, αλλά ήμουν τόσο περήφανος που απλώς βρισκόμουν στη σκηνή. Από εκείνη τη στιγμή, ήξερα ότι ήθελα να είμαι ηθοποιός.
Αλλά η πραγματικότητα ήταν αμείλικτη. Μετά από χρόνια αγώνων και απογοητεύσεων, αποφάσισα τελικά να μεταναστεύσω. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να το κάνω. Έπρεπε να βρω έναν τόπο να πάω, έναν τρόπο να καλύψω τις δαπάνες μου και έναν τρόπο να βρω δουλειά.
Τώρα, κοιτάζοντας πίσω, δεν μετανιώνω την απόφασή μου. Η μετανάστευση ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ. Έχει κάνει τη ζωή μου πλουσιότερη και πιο γεμάτη και με έχει κάνει πιο ανθεκτικό άτομο. Ελπίζω ότι η ιστορία μου θα εμπνεύσει κι άλλους που σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Μην φοβάστε να κάνετε το άλμα. Μπορεί να είναι τρομακτικό στην αρχή, αλλά αξίζει τον κόπο.