Θρακομακεδονεσ

Θρακομακεδόνες, μια ήσυχη γειτονιά στα βόρεια προάστια της Αθήνας, ήταν κάποτε γνωστή για τις καταπράσινες εκτάσεις, τα όμορφα σπίτια και την αίσθηση κοινότητας. Οι κάτοικοι γνώριζαν ο ένας τον άλλον, τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους και η ζωή κυλούσε αργά και ειρηνικά.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η γειτονιά έχει γίνει μάρτυρας μιας σειράς βίαιων εγκλημάτων, που έχουν σκορπίσει φόβο και ανασφάλεια στους κατοίκους. Από πυροβολισμούς στους δρόμους έως επιθέσεις με μαχαίρια, η γειτονιά που κάποτε ήταν ειδυλλιακή έχει μετατραπεί σε μια σκιά του παλιού εαυτού της.
Η πρώτη φορά που θυμάμαι να αισθάνομαι άβολα στους Θρακομακεδόνες ήταν κατά τη διάρκεια μιας βραδινής βόλτας. Περπατούσα μόνος στο δρόμο όταν ξαφνικά άκουσα βήματα πίσω μου. Άρχισα να τρέχω και κοιτούσα πίσω μου, μόνο που δεν έβλεπα κανέναν. Όμως, τα βήματα συνέχιζαν, πλησίαζαν όλο και περισσότερο.
Τρομαγμένος, έστριψα σε ένα κοντινό δρομάκι και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μόλις έφτασα σε ασφαλές σημείο, γύρισα πίσω μου και δεν είδα κανέναν. Αλλά η αίσθηση ότι παρακολουθούμουν δεν έφυγε ποτέ πραγματικά.
Από εκείνο το βράδυ, άρχισα να παρατηρώ μια αλλαγή στη γειτονιά. Τα σπίτια που κάποτε ήταν καλά περιποιημένα ήταν τώρα εγκαταλελειμμένα και τα κάποτε πολυσύχναστα πάρκα ήταν άδεια. Οι ντόπιοι ήταν πιο επιφυλακτικοί μεταξύ τους, και υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση φόβου που δεν είχε υπάρξει πριν.
Προσπάθησα να αγνοήσω τον αυξανόμενο κίνδυνο, λέγοντας στον εαυτό μου ότι ήταν απλώς προϊόν της φαντασίας μου. Αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω από την αίσθηση ότι κάτι σκοτεινό και κακόβουλο είχε έρθει στη γειτονιά.
Και τότε συνέβη η δολοφονία. Ήταν ένας νεαρός άντρας, μόλις 25 ετών, που πυροβολήθηκε μπροστά στο σπίτι του. Η αστυνομία δεν δημοσίευσε ποτέ τα κίνητρα της δολοφονίας, αλλά οι φήμες έλεγαν ότι ήταν μέλος μιας συμμορίας και ότι είχε σκοτωθεί σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Η δολοφονία έκανε τους κατοίκους να συνειδητοποιήσουν ότι η γειτονιά τους δεν ήταν πια ασφαλής. Ο φόβος και η ανασφάλεια έγιναν διάχυτα, και πολλοί άνθρωποι άρχισαν να εξετάζουν το ενδεχόμενο να μετακομίσουν.
Εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Δεν μπορούσα πλέον να αντέξω το αίσθημα ότι ήμουν υπό πολιορκία. Φοβόμουν να βγω από το σπίτι τη νύχτα και ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν ένιωθα ασφαλής. Έτσι πήρα την απόφαση να μετακομίσω, και δεν κοίταξα ποτέ πίσω.
Θρακομακεδόνες, μια γειτονιά που κάποτε ήταν γνωστή για την ηρεμία και την ασφάλειά της, είναι πλέον ένας θλιβερός υπενθύμιση των δεινών της βίας των συμμοριών. Οι κάτοικοι που κάποτε ζούσαν με ειρήνη και αρμονία έχουν τώρα διασκορπιστεί και η γειτονιά που κάποτε ήταν σπίτι τους είναι ένα κέλυφος του παλιού εαυτού της.