Είχα το προνόμιο να γνωρίσω την Ιφιγένεια Πρωτονοταρίου από κοντά. Θυμάμαι τη μοναδική φωνή της, σαν μαγευτικό κελάηδισμα πουλιών το σούρουπο. Και τα τραγούδια της... πόσα συναισθήματα ξυπνούσαν μέσα μου! Όταν άκουγα το "Μάνα μου Ελλάς", τα μάτια μου δάκρυζαν από συγκίνηση. Και όταν ερμήνευε το "Σ' αγαπώ", ένιωθα την καρδιά μου να φτερουγίζει σαν πεταλούδα.
Πέρα από την εξαιρετική φωνή της, η Ιφιγένεια ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος με μια μεγάλη καρδιά. Ποτέ δεν επέδειξε την επιτυχία της, και πάντα έβαζε τους άλλους πρώτα. Θυμάμαι μια φορά που την είχα δει να βοηθάει κάποιους άστεγους στο δρόμο. Ήταν τόσο αφοσιωμένη σε αυτούς, σαν να ήταν τα δικά της παιδιά.
Αλλά πίσω από το γλυκό χαμόγελό της κρυβόταν μια απέραντη θλίψη. Τα τραγούδια της ήταν γεμάτα πόνο και απώλεια, γιατί η Ιφιγένεια είχε χάσει πολλούς αγαπημένους της πρόωρα. Παρόλο τον πόνο της, όμως, ποτέ δεν σταμάτησε να τραγουδάει. Η μουσική της ήταν το γιατρικό της, η διέξοδος της ψυχής της.
Η Ιφιγένεια Πρωτονοταρίου ήταν μια σπουδαία καλλιτέχνιδα και μια εξαιρετική γυναίκα. Η φωνή της θα συνεχίσει να απογειώνει τις ψυχές μας, και η καρδιά της θα ζει για πάντα μέσα από τη μουσική της.
Ας τιμήσουμε τη μνήμη της Ιφιγένειας Πρωτονοταρίου με ένα από τα πιο συγκινητικά της τραγούδια, το "Μάνα μου Ελλάς":Ας αναπαύεται εν ειρήνη η ψυχή της.