Δεν ειναι η πρωτη φορα που το σκεφτομαι, και σιγουρα δεν ειναι η πρωτη φορα που το λεω και σε αλλους. Ομως ειναι η πρωτη φορα που το μοιραζομαι με εσας.
Εχουμε ολοι στην ζωη μας στιγμες "καιρος καβαλα". Καιροσ ειναι μια αρχαια ελληνικη λεξη που σημαινει "καταλληλη χρονικη στιγμη". Οταν ο καιρος ειναι καβαλα ολα φαινονται δυνατα. Σαν να σε καβαλαει ενας αετος και να σε ανεβαζει σιγα σιγα στα υψη.Αυτη η ειναι η τελεια στιγμη που αισθανεσαι οτι μπορεις να κανεις τα παντα. Να μετακινησεις βουνα, να αποξηρανεις θαλασσες, να πεταξεις στον ουρανο. Ειναι η στιγμη που νιωθεις αθανατος, ασυναγωνιστος, ανημπορος. Ειναι μια στιγμη μεγαλης ευτυχιας. Αλλα και μια στιγμη που περναει γρηγορα σαν αστραπη.
Γιατι ο καιρος ειναι παντα καβαλα μονο για λιγο. Και οταν κατεβαινει απο το αλογο του γυριζουμε στην πραγματικοτητα. Και η πραγματικοτητα ειναι οτι δεν μπορουμε να μετακινησουμε βουνα, οτι δεν μπορουμε να αποξηρανουμε θαλασσες και οτι δεν μπορουμε να πεταξουμε στον ουρανο. Αλλα μπορουμε να βαλουμε σκοπους, να κανουμε σχεδια και να δουλεψουμε σκληρα. Και μπορουμε να κανουμε ονειρα. Ονειρα που θα μας κρατανε ζεστους τις κρυες νυχτες και που θα μας δινουν το κουραγιο να συνεχισουμε. Ειδικα τις μερες που ο καιρος δεν ειναι καβαλα.
Εσυ πότε ηταν η τελευταια φορα που ειχες καιρο καβαλα; Και τι κανεις για να κρατας τη φλογα ζωντανη μεσα σου; Μοιρασου τις σκεψεις σου στα σχολια.