Κατρουγκαλοσ

Στο πλακόστρωτο της Πλάκας, καθισμένοι σε μια ταβερνούλα, απολαμβάναμε τη θέα της Ακρόπολης. Ο ήλιος έδυε, ρίχνοντας χρυσαφένιες ακτίνες πάνω στα αρχαία μνημεία. Η συζήτηση έφτασε αναμενόμενα στην πολιτική. Και τότε ξεστόμισα τη λέξη που έμελλε να πυροδοτήσει τη θύελλα: "Κατρουγκαλος".

Ο φίλος μου ξεφύσηξε. "Ας μην μιλάμε γι' αυτόν. Μου χαλάς τη βραδιά", είπε. Αλλά εγώ ήμουν ανένδοτος. Ο Κατρούγκαλος, ο πρώην υπουργός Εργασίας, είχε αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική κοινωνία. Ήθελα να καταλάβω τι είχε πάει στραβά.

Ξεκινήσαμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των πολιτικών του, που είχαν προκαλέσει τόση οργή. Η εμμονή του με τις συντάξεις, οι περικοπές στα εισοδήματα των χαμηλοσυνταξιούχων, η αδυναμία του να αντιληφθεί τις ανάγκες των εργαζομένων. Ήταν ένας άνθρωπος που φαινόταν αποκομμένος από την πραγματικότητα, σαν κάποιος καθηγητής που δίδασκε θεωρία σε έναν κόσμο που πάλευε να επιβιώσει.

"Ποιος τον ψήφισε αυτόν; Γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν έναν άνθρωπο τόσο μακριά από τις ανάγκες τους;", αναρωτήθηκα.

Ο φίλος μου σήκωσε τους ώμους του. "Ελπίδα. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι για αλλαγή, για κάποιον που θα τους βγάλει από το τέλμα. Και οι λαϊκιστές σαν τον Κατρούγκαλο εκμεταλλεύονται αυτή την ελπίδα, δίνοντας υποσχέσεις που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να κρατήσουν".

Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω. Ο Κατρούγκαλος ήταν μετρ των κενών υποσχέσεων και της δημαγωγίας. Είχε προσπαθήσει να ζωγραφίσει τον εαυτό του ως τον προστάτη των φτωχών, αλλά τα μέτρα του μόνο βλάβες είχαν προκαλέσει. Οι πιο ευάλωτοι στην κοινωνία μας είχαν επωμιστεί το μεγαλύτερο μέρος του βάρους, ενώ οι ισχυροί συνέχιζαν να ζουν άνετα.

Όσο περισσότερο μιλούσαμε, τόσο πιο θυμωμένη γινόμουν. Είχα χορτάσει από τις κενές υποσχέσεις και τα παιχνίδια εξουσίας. Ήθελα μια κυβέρνηση που θα δουλεύει για τον κόσμο, όχι γι' αυτούς που ήταν ήδη στην εξουσία.

Όταν φύγαμε από την ταβέρνα, ο ήλιος είχε σχεδόν βυθιστεί. Το μόνο που είχε απομείνει ήταν μια ρόδινη λάμψη στον ουρανό. Καθώς περπατούσαμε σπίτι, σκεφτόμουν για όλα όσα είχαμε συζητήσει. Ήξερα ότι δεν είχε εύκολες απαντήσεις, αλλά ήμουν αποφασισμένη να μην μένω σιωπηλή. Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία έπρεπε να σταματήσουν. Η Ελλάδα άξιζε κάτι καλύτερο.