Κηδεία... καιτή γκρεμ!

Εμπειρίες από μια απίστευτη ημέρα γεμάτη εκπλήξεις
Φίλοι μου, είμαι εδώ για να σας διηγηθώ μια ιστορία που θα σας κάνει να κλάψετε από τα γέλια. Πρόκειται για την πιο σουρεαλιστική, αστεία και δραματική κηδεία που έχω παρακολουθήσει ποτέ.
Ξεκίνησε σαν μια συνηθισμένη ημέρα. Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τη θεία μου που μου ανέφερε πως ένας μακρινός μας ξάδερφος είχε πεθάνει. Η κηδεία θα γινόταν σε ένα μικρό χωριό λίγες ώρες έξω από την Αθήνα. Δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ, οπότε πήγα περισσότερο για να στηρίξω την οικογένεια.
Όταν έφτασα στο χωριό, η ατμόσφαιρα ήταν μουντή. Οι κάτοικοι ήταν ντυμένοι στα μαύρα και το πρόσωπό τους ήταν σκυθρωπό. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη και ο ιερέας έψελνε τους ψαλμούς με βαρύ τόνο.
Μετά την κηδεία, οι συγγενείς και οι φίλοι του εκλιπόντος συγκεντρώθηκαν στο νεκροταφείο. Ήταν μια ζεστή μέρα του Αυγούστου και ο ήλιος έκαιγε αλύπητα. Τη στιγμή που ο τάφος έκλεινε, μια ηλικιωμένη κυρία που στεκόταν δίπλα μου ξέσπασε σε κλάματα.
"Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Κωστάκης δεν είναι πια μαζί μας!", φώναξε. "Ήταν τόσο καλός άνθρωπος. Και πάντα μας έκανε να γελάμε!"
Αυτά τα λόγια με έκαναν να σκεφτώ. Σίγουρα, ήταν μια θλιβερή περίσταση, αλλά είχε δίκιο. Ο Κωστάκης μπορεί να είχε φύγει από τη ζωή, αλλά η ανάμνησή του θα ζούσε για πάντα.
Τότε, ξαφνικά, συνέβη κάτι απίστευτο. Όσο οι άνθρωποι άρχιζαν να απομακρύνονται από τον τάφο, ένα δυνατό βογγητό ακούστηκε από κάτω. Η γη άρχισε να σείεται και η ίδια η γκρεμ πίσω από τον τάφο κατέρρευσε με έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Σκόνη και πέτρες κατέκλυσαν την ατμόσφαιρα, στέλνοντας τους έκπληκτους πενθούντες να τρέχουν πανικόβλητοι. Θεός και άγιος, έλεγαν, είχε σπάσει ο τάφος σε δύο κομμάτια!
Μέσα στη σύγχυση, άκουσα μια φωνή να φωνάζει: "Ο Κωστάκης ζει!"
Γύρισα και είδα κάτι που δεν θα πίστευα αν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια. Ο Κωστάκης, ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι είχε πεθάνει, έβγαινε σώος κι αβλαβής από τα ερείπια του τάφου του.
Οι πενθούντες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και επευφημίες. "Έγινε θαύμα!", φώναζαν. "Ο Κωστάκης αναστήθηκε!"
Σύντομα, έγινε γνωστό τι είχε συμβεί. Ο Κωστάκης είχε πέσει σε κώμα και τον είχαν παρατεταγμένο για νεκρό. Όταν άκουσε τους ψαλμούς στην κηδεία του, ξύπνησε και αποφάσισε να δραπετεύσει από την αιώνια κατοικία του.
Η κηδεία του Κωστάκη μετατράπηκε σε μια αξέχαστη μέρα γεμάτη δράμα, γέλιο και συγκίνηση. Και το πιο σημαντικό, έμαθα ένα πολύτιμο μάθημα: Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Ή έναν άνθρωπο από το φέρετρό του!