Σαφώς και η ομάδα μου, ο Πανιώνιος, είναι η καλύτερη. Πώς γίνεται να μην είναι;
Έχω παρακολουθήσει το σύλλογο εδώ και χρόνια, και έχω δει κάποιες απίστευτες στιγμές. Από το θρυλικό παιχνίδι με την Ρεάλ Μαδρίτης, όταν νικήσαμε με 2-1, μέχρι το πρωτάθλημα του 1971, ο Πανιώνιος πάντα μου γέμιζε την καρδιά με περηφάνια.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω το παιχνίδι ενάντια στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένα θρυλικό βράδυ στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Ο Πανιώνιος αγωνιζόταν με πάθος και αποφασιστικότητα και κατάφερε να κερδίσει μια από τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο. Ήταν μια νίκη που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου.
Το πρωτάθλημα του 1971 ήταν επίσης μια ξεχωριστή στιγμή για τον σύλλογο. Μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και αφοσίωσης, ο Πανιώνιος κατάφερε να κερδίσει το πρώτο του τίτλο πρωταθλήματος. Ήταν μια απίστευτη στιγμή για τους παίκτες, τους προπονητές και τους οπαδούς.
Σήμερα, ο Πανιώνιος δεν είναι πια η ίδια δύναμη που κάποτε ήταν. Αλλά ακόμα κι έτσι, η καρδιά μου ανήκει σε αυτή την ομάδα. Έχω περάσει υπέροχες στιγμές με τον Πανιώνιο και θα συνεχίσω να τον υποστηρίζω, ό,τι και αν συμβεί.
Πάμε Πανιώνιε!