Κλελια ανδριολατου

Καθώς ο ήλιος του Αυγούστου έλουζε τη γαλήνια ακτή της Λήμνου, στάθηκα στην άκρη του κύματος και άφησα την αύρα του Αιγαίου να με αγκαλιάσει. Η καρδιά μου χτύπησε έντονα καθώς έσκυψα και μάζεψα μια χούφτα άμμου, που ήταν τόσο λευκή και απαλή σαν ζάχαρη. Αυτή η στιγμή ήταν πιο από μια απλή επίσκεψη στην παραλία—ήταν μια επιστροφή στις ρίζες μου.

Το όνομά μου είναι Κλέλια και είμαι από την Κύπρο. Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου με έφερναν σε αυτό το ίδιο σημείο κάθε καλοκαίρι. Θυμάμαι τα γέλια μας να αντηχούν στον αέρα καθώς χτίζαμε κάστρα από άμμο και κυνηγούσαμε κύματα. Οι στιγμές εκείνες ήταν γεμάτες αγάπη, γαλήνη και νοσταλγία.

Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή με έφερε στην Ελλάδα. Αλλά ποτέ δεν ξέχασα τις μαγικές μέρες που περάσαμε σε αυτήν την παραλία. Η θάλασσα, η άμμος και ο ήλιος έγιναν σύμβολα της παιδικής μου χαράς και ο τόπος που πάντα νοσταλγούσα.

Σήμερα, καθώς επέστρεψα σε αυτήν την αγαπημένη ακτή, αισθάνθηκα μια βαθιά σύνδεση όχι μόνο με το παρελθόν μου, αλλά και με την ίδια τη γη. Η Λήμνος, με την πλούσια ιστορία και τον ζεστό λαό της, με έκανε να αισθανθώ σπίτι.

Καθώς έφευγα από την παραλία, πήρα μαζί μου ένα αναμνηστικό—ένα μικρό κοχύλι που βρήκα θαμμένο στην άμμο. Ήταν ένα μικροσκοπικό κομμάτι του νησιού, αλλά κουβαλούσε μέσα του μια τεράστια συναισθηματική αξία.

Το κοχύλι αυτό είναι τώρα ένα αγαπημένο κειμήλιο, που μου θυμίζει όχι μόνο το καλοκαίρι του 2023 στη Λήμνο, αλλά και όλες τις πολύτιμες αναμνήσεις που έχω δημιουργήσει στην Ελλάδα. Και καθώς η ζωή συνεχίζεται και με πηγαίνει σε νέα μέρη και εμπειρίες, ξέρω ότι θα φέρω πάντα μαζί μου ένα κομμάτι αυτού του μαγικού νησιού στην καρδιά μου.