Προσέγγισα τον Κοκλωνή μέσω μιας γραφικής βαρκάδας από το κοντινό νησί της Φολεγάνδρου. Καθώς το πλοίο έπλεε στα κρυστάλλινα νερά, η ακτή του Κοκλωνή αποκαλύφθηκε σαν ένας πολύχρωμος καμβάς. Ολόλευκα σπίτια σκαρφαλωμένα σε επιβλητικούς βράχους, σαν μικροσκοπικές τουλίπες που ανθίζουν πάνω από το βαθύ μπλε της θάλασσας. Ήταν μια εικόνα τόσο ονειρική, που έμοιαζε σχεδόν παράταιρη στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Είχα την τύχη να γνωρίσω μια γλυκύτατη κυρία, τη γειτόνισσα της γιαγιάς μου, που με ξενάγησε στο νησί. Μου έδειξε το παλιό σχολείο, που τώρα στεγάζει ένα μικρό μουσείο, και τον ιστορικό φάρο που δεσπόζει στην κορυφή του νησιού. Διασκεδάσαμε ιδιαίτερα όταν προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε με τη διάλεκτό της, ένα γοητευτικό μείγμα ελληνικών και ιταλικών.
Οι παραλίες του Κοκλωνή είναι πραγματικά εξωπραγματικές. Τα κρυστάλλινα νερά τους λαμπυρίζουν σαν διαμάντια στον ήλιο, και η απαλή άμμος γαργαλά τα πόδια σου σαν χάδι. Στην παραλία με τα Γουρούνια, κολύμπησα ανάμεσα σε μικροσκοπικά ψαράκια, σαν να βρισκόμουν σε ένα υποβρύχιο παραμύθι. Και στην παραλία του Φιλιό, παρακολούθησα ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, το οποίο έβαφε τα νερά με ροζ, πορτοκαλί και μοβ.
Το βράδυ, ο Κοκλωνής μεταμορφώνεται. Η πλατεία γεμίζει με ζωή, καθώς οι ντόπιοι και οι επισκέπτες συναντιούνται για φαγητό και ποτό. Οι ταβέρνες σερβίρουν φρέσκα ψάρια, σπιτικά μαγειρευτά φαγητά και νόστιμα γλυκά. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για φαγητό ήταν η ταβέρνα "Ο Νικόλας", όπου δοκίμασα το πιο νόστιμο κατσικάκι της ζωής μου.
Ο Κοκλωνής είναι ένας τόπος που σε καλεί να επιβραδύνεις, να αποσυνδεθείς και να απολαύσεις τη γαλήνη. Δεν υπάρχουν θορυβώδεις δρόμοι, δεν υπάρχουν πολυτελή ξενοδοχεία, και δεν υπάρχουν τουρίστες που κυνηγούν το Instagram. Εδώ, μπορείς να νιώσεις την πραγματική ουσία της Ελλάδας. Μπορείς να συνδεθείς με τη φύση, να πεις ιστορίες με τους ντόπιους και να δημιουργήσεις αναμνήσεις που θα διαρκέσουν μια ζωή.
Όταν έφυγα από τον Κοκλωνή, είχα την αίσθηση ότι άφηνα πίσω μου ένα κομμάτι του εαυτού μου. Αυτό το μικρό, ονειρικό νησί είχε αγγίξει την ψυχή μου και μου είχε διδάξει την αληθινή σημασία της απλότητας και της ηρεμίας. Είναι ένα μέρος που θα επιστρέφω ξανά και ξανά, για να αναζητήσω καταφύγιο από την πολυκοσμία και να βρω την εσωτερική μου γαλήνη.