Μαγαζια ανοιχτα

Σαν σύγχρονος Πληξιπάτης διασχίζω το δρόμο με τους μαγαζάτορες να με αντικατοπτρίζουν στις βιτρίνες τους. Άνθρωποι περπατούν δίπλα δίπλα, φορώντας τις πανδημικές τους μάσκες, μιλώντας με τις συνήθεις έννοιες, τα συνήθη ειρωνικά σχόλια, τα συνήθη γέλια. Μα είναι δυνατόν να μένουμε ακόμα στο γνώριμο αυτό σκηνικό; Δεν είναι οι συνήθειες μας πλέον επικίνδυνες;

Αυτό που μου φαίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο είναι η στάση μας απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Το ίδιο το υπουργείο υγείας μας ενημερώνει για τα απαραίτητα μέτρα αλλά στο δρόμο βλέπω ότι πολλοί από εμάς συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν και πριν: βόλτα στα μαγαζιά, καφέ με φίλους, συναθροίσεις σε σπίτια.

Μα είναι δυνατόν;Δεν καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή; Ο ιός είναι εκεί έξω και μάλιστα πιο επιθετικός από ότι πριν. Μπορεί να μας κολλήσει όλους ανά πάσα στιγμή. Πόση αδιαφορία ακόμα; Πόση επιπολαιότητα;

Και δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Βλέπω νέα παιδιά να κυκλοφορούν χωρίς μάσκα και με την παρέα τους

• Νέοι άνθρωποι που δεν σκέφτονται ότι μπορεί να μεταφέρουν τον ιό σε γονείς και παππούδες.
• Νέοι άνθρωποι που δεν τους νοιάζει αν θα νοσήσουν οι ίδιοι και το περάσουν ακόμα πιο δύσκολα.

Ίσως ενδόμυχα καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι ο ιός είναι εδώ και δεν πρόκειται να φύγει. Αλλά αν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα επιπόλαια, τότε θα έχουμε τα χειρότερα αποτελέσματα.

Είναι η ώρα να σοβαρευτούμε. Είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Είναι η ώρα να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από αυτήν την κατάσταση.

Μέχρι τότε ας μείνουμε σπίτι, ας φοράμε μάσκα και ας τηρούμε τα μέτρα υγιεινής. Ας σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τους γύρω μας και λίγο λιγότερο τον εαυτό μας. Γιατί τώρα δεν είναι η ώρα να παίρνουμε ρίσκα. Είναι η ώρα να προστατεύσουμε τη ζωή μας.