Μαραντινησ, ο εξωτικός παράδεισος στην Ικαρία

Κρύο άνοιξε ο χειμώνας φέτος, με βροχές και καταιγίδες. Μέρες τώρα κοιτάζω συνέχεια έξω από το παράθυρο, απαρηγόρητος. Θέλω ήλιο, θάλασσα και άμμο. Θέλω να κολυμπάω σε κρυστάλλινα νερά και να νιώθω το δροσερό αεράκι να χτυπάει το πρόσωπό μου.
Κάποια στιγμή, αποφάσισα να μην αφήσω άλλο τον καιρό να μου χαλάει το κέφι. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξεφύγω από αυτήν την μουντάδα. Ξάπλωσα στον καναπέ και έβαλα το κινητό μου να φορτίζει. Άνοιξα το Instagram και άρχισα να κάνω scroll στο newsfeed μου. Ξαφνικά, είδα μια φωτογραφία που μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν η φωτογραφία μιας παραλίας με καταγάλανα νερά και λευκή άμμο.
Κάτω από τη φωτογραφία υπήρχε μια λεζάντα που έγραφε: "Μαραντινησ, Ικαρία."
Δεν είχα ξανακούσει για αυτό το μέρος, αλλά η φωτογραφία ήταν τόσο εντυπωσιακή που με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα. Έκανα κλικ στον σύνδεσμο που υπήρχε στη λεζάντα και μπήκα στην ιστοσελίδα του Μαραντινησ.
Η ιστοσελίδα έλεγε ότι ο Μαραντινησ είναι μια μικρή νησίδα που βρίσκεται κοντά στις ακτές της Ικαρίας. Το νησί είναι γνωστό για τις εξωτικές παραλίες του, τα καταγάλανα νερά του και τον πλούσιο υποβρύχιο κόσμο του.
Το κάπως ασυνήθιστο όνομα του νησιού προέρχεται από τα δύο βουνά του, τα οποία μοιάζουν με μαρμάρινα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μαραντινησ ήταν ένα ιερό μέρος για τους αρχαίους Έλληνες. Λέγεται ότι ο θεός Διόνυσος γιόρταζε τα μυστήριά του στο νησί.
Οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες που διάβασα στην ιστοσελίδα του Μαραντινησ με έκαναν να αποφασίσω να το επισκεφτώ. Άνοιξα το ημερολόγιό μου και έψαξα για μια διαθέσιμη ημερομηνία. Τελικά, κατέληξα στο να πάω την επόμενη εβδομάδα.
Δεν άργησε να έρθει η μέρα που περίμενα. Την επόμενη εβδομάδα, μπήκα στο πλοίο που θα με πήγαινε στην Ικαρία. Το ταξίδι ήταν αρκετά μεγάλο, αλλά δεν με πείραξε. Κοιτούσα το απέραντο γαλάζιο και σκεφτόμουν την εξωτική παραλία που θα επισκεπτόμουν σε λίγες ώρες.
Όταν το πλοίο έφτασε στο λιμάνι του Εύδηλου, πήρα το λεωφορείο που θα με πήγαινε στον Μαραντινησ. Η διαδρομή ήταν σύντομη και ευχάριστη. Το λεωφορείο περνούσε μέσα από καταπράσινα δάση και παραθαλάσσιους δρόμους.
Λίγο αργότερα, φτάσαμε στον Μαραντινησ. Βγήκα από το λεωφορείο και είδα μπροστά μου τον εξωτικό παράδεισο που είχα δει στις φωτογραφίες. Η παραλία ήταν τεράστια, με λευκή άμμο και καταγάλανα νερά. Σε ένα μέρος της παραλίας, υπήρχαν μερικοί βράχοι που σχημάτιζαν ένα μικρό κόλπο. Το νερό εκεί ήταν ακόμα πιο ζεστό και κρυστάλλινο.
Έτρεξα προς την παραλία και χώθηκα στη θάλασσα. Το νερό ήταν υπέροχο, δροσερό και αναζωογονητικό. Κολύμπησα για αρκετή ώρα, μέχρι που έφτασα στους βράχους. Βγήκα από το νερό και ανέβηκα στους βράχους για να κοιτάξω το απέραντο γαλάζιο.
Έμεινα για αρκετή ώρα εκεί πάνω, να απολαμβάνω τη θέα και να νιώθω τον ήλιο να χτυπάει το πρόσωπό μου. Ένιωθα τόσο ήρεμος και γαλήνιος, σαν να είχα έρθει στον παράδεισο.
Προς το απόγευμα, γύρισα στην παραλία και πήρα το λεωφορείο της επιστροφής. Καθώς το λεωφορείο έφευγε από το νησί, έριξα μια τελευταία ματιά στον Μαραντινησ.
Είχα περάσει μια υπέροχη μέρα στον Μαραντινησ. Ήταν πραγματικά ένας εξωτικός παράδεισος, ένα μέρος όπου μπορούσα να ξεχάσω για λίγο την καθημερινότητα και να απολαύσω τη φύση και τον ήλιο. Σίγουρα θα επισκεπτόμουν ξανά αυτό το μαγικό μέρος.