Ματίνα Νικολάου

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1962 και μεγάλωσα στο Παλαιό Φάληρο, μια παραθαλάσσια περιοχή στα νότια προάστια. Ζούσα σε ένα μικρό διαμέρισμα με τους γονείς μου και τον μικρότερο αδερφό μου. Ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος τράπεζας και η μητέρα μου νοικοκυρά. Ήμασταν μια τυπική ελληνική οικογένεια της μεσαίας τάξης, με τις χαρές και τις λύπες μας.

Από μικρή ήμουν ένα περίεργο παιδί. Μου άρεσε να διαβάζω, να ζωγραφίζω και να φτιάχνω ιστορίες. Περνούσα ώρες μόνη μου στο δωμάτιό μου, χαμένη στον κόσμο της φαντασίας μου. Οι γονείς μου δεν καταλάβαιναν πάντα τις ιδιορρυθμίες μου, αλλά με υποστήριζαν όσο μπορούσαν.

Στο σχολείο ήμουν μια μέτρια μαθήτρια. Δεν ήμουν ιδιαίτερα έξυπνη, αλλά ήμουν εργατική και είχα καλή μνήμη. Μελετούσα σκληρά και κατάφερνα να τα πηγαίνω καλά, χωρίς να ξεχωρίζω ιδιαίτερα.

Μετά το σχολείο, μπήκα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασα αρχαιολογία, ένα μάθημα που πάντα με ενδιέφερε. Στο πανεπιστήμιο γνώρισα πολλούς ανθρώπους που μοιράζονταν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα. Μέσα από τις συζητήσεις και τις κοινές μας δραστηριότητες, διεύρυνα τους ορίζοντές μου και ανακάλυψα έναν κόσμο πέρα από τα στενά όρια του σπιτιού και του σχολείου μου.

Μετά το πανεπιστήμιο, δούλεψα για κάποιο διάστημα σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους. Η δουλειά ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά δεν με ικανοποιούσε πλήρως. Ήθελα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό, κάτι που θα μπορούσε να με εκφράσει καλύτερα.

Τότε ήταν που αποφάσισα να γίνω συγγραφέας. Ξεκίνησα να γράφω μικρά διηγήματα και ποιήματα, τα οποία δημοσίευα σε διάφορα περιοδικά. Στην αρχή, δεν είχα μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Επέμενα, συνέχισα να γράφω και σιγά-σιγά με γνώρισε ο κόσμος.

Το 2002, εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, με τίτλο "Η Πόλη των Σκιών". Το βιβλίο έγινε μεγάλη επιτυχία και βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Στη συνέχεια, ακολούθησαν κι άλλα μυθιστορήματα, τα οποία αγαπήθηκαν από τους αναγνώστες και απέσπασαν εξαιρετικές κριτικές.

Σήμερα, ζω σε ένα μικρό χωριό της Αττικής, μαζί με τον σύζυγό μου και τα δύο μας παιδιά. Συνεχίζω να γράφω και να απολαμβάνω τη ζωή. Είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω κατορθώσει και ελπίζω να συνεχίσω να γράφω για πολλά χρόνια ακόμα.

Στην πορεία της ζωής μου, έκανα πολλά λάθη, αλλά έμαθα και από αυτά. Έμαθα ότι πρέπει να επιμένεις στα όνειρά σου, ακόμα και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Έμαθα ότι πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου, ακόμα και όταν οι άλλοι δεν το κάνουν. Και έμαθα ότι η αγάπη είναι η πιο σημαντική δύναμη στον κόσμο.

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που έμαθα στη διαδρομή μου. Ελπίζω ότι η ιστορία μου θα σας εμπνεύσει να ακολουθήσετε τα δικά σας όνειρα και να ζήσετε τη ζωή σας στο έπακρο.