Μια άλλη κατάσταση, δύο τρελοί, ένα τέλος

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσω για τη φάση που περνάω τον τελευταίο καιρό. Ας την πούμε «φάση». Μια περίοδο αναζήτησης, ανασκόπησης και απαντήσεων. Αυτή η φάση ξεκίνησε πριν από περίπου ένα μήνα, όταν συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε μια κατάσταση που με έκανε να αισθάνομαι άθλια, στενόκαρδα και κυρίως μπερδεμένη.
Ήταν σαν να ήμουν παγιδευμένη στη μέση ενός λαβυρίνθου, χωρίς καμία ένδειξη πώς να βγω. Κάθε μονοπάτι που ακολουθούσα φαινόταν να οδηγεί σε αδιέξοδο, αφήνοντάς με ακόμα πιο χαμένη και απογοητευμένη από πριν. Οι τοίχοι γύρω μου φαινόταν να κλείνουν όλο και περισσότερο, οξύντοντας την αίσθηση της απομόνωσης και της απελπισίας που με έπνιγε.
Αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσα να μείνω στάσιμη για πάντα. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να βγω από αυτόν τον λαβύρινθο και να επιστρέψω στην πραγματική ζωή. Και έτσι, ξεκίνησα ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης, προσπαθώντας να καταλάβω τι με είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση και τι μπορούσα να κάνω για να διορθώσω τα πράγματα.
Έκανα ερωτήσεις στον εαυτό μου, αναρωτιόμουν τι ήταν πραγματικά σημαντικό για μένα, ποιες ήταν οι αξίες μου και τι ήθελα πραγματικά από τη ζωή. Εξέτασα τις σχέσεις μου και συνειδητοποίησα ότι ορισμένες από αυτές δεν ήταν πλέον υγιείς ή ευεργετικές. Έκανα αλλαγές στη ρουτίνα μου, προσπαθώντας να βρω πράγματα που μου έδιναν χαρά και νόημα.
Σιγά σιγά, άρχισα να βλέπω φως στο τέλος του λαβυρίνθου. Συνειδητοποίησα ότι είχα τον έλεγχο της ζωής μου και ότι είχα τη δύναμη να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές για την ευτυχία και την εκπλήρωσή μου. Αναγνώρισα τα μοτίβα συμπεριφοράς μου που μου προκαλούσαν τόσο πολύ πόνο και αποφάσισα να τα σπάσω.
Δεν ήταν εύκολο, αλλά άξιζε τον κόπο. Με κάθε βήμα προς τα εμπρός, αισθανόμουν την αυτοπεποίθησή μου να μεγαλώνει και την ελπίδα μου να ανανεώνεται. Κάθε απόφαση που έπαιρνα με γέμιζε ένα μεγαλύτερο αίσθημα ελευθερίας και κυριαρχίας.
Τελικά, βρήκα την έξοδο από τον λαβύρινθο. Δεν ήταν το εύκολο μονοπάτι, αλλά ήταν το μονοπάτι που με οδήγησε πίσω στον εαυτό μου. Δεν ήμουν πια η ίδια άτομο που είχα μπει στον λαβύρινθο. Είχα εξελιχθεί, είχα μεγαλώσει και είχα μάθει πολλά για τον εαυτό μου και για τον κόσμο.
Και έτσι, κοιτάζω πίσω στη "φάση" μου με ευγνωμοσύνη. Ήταν μια περίοδος σκοταδιού και αβεβαιότητας, αλλά ήταν επίσης μια περίοδος ανάπτυξης και αναγέννησης. Με βοήθησε να καταλάβω τι με ορίζει, τι με κάνει ευτυχισμένη και τι θέλω πραγματικά από τη ζωή. Και πάνω απ' όλα, μου έμαθε ότι είμαι πιο δυνατή από όσο νομίζω, ότι μπορώ να ξεπεράσω οποιεσδήποτε προκλήσεις έρθουν στον δρόμο μου και ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, όσο σκοτεινή κι αν φαίνεται η ημέρα.