Θυμάμαι μικρή όταν πρωτάκουσα τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν μια μέρα που ο πατέρας μου έπαιζε μουσική από το πικ-απ στο σαλόνι. Εγώ καθόμουν στο πάτωμα και έπαιζα με τις κούκλες μου. Ξαφνικά, οι γλυκές νότες ενός πιάνου τράβηξαν την προσοχή μου. Σήκωσα το βλέμμα και είδα τον πατέρα μου να κοιτάζει το πικάπ με ένα χαμόγελο στα χείλη.
"Τούτος είναι ο Μίκης, παιδί μου," είπε. "Ο μεγαλύτερος Έλληνας συνθέτης."
Έμεινα μαγεμένη από τη μουσική του. Ήταν λυρική και δυναμική, χαρούμενη και λυπητερή ταυτόχρονα. Ένιωθα τα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά μου όταν άκουγα τη "Μακρόνησο" και τον "Επιτάφιο", ενώ η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά ακούγοντας το "Άξιον Εστί" και το "Καημένε μου Πόντο".
Ο Θεοδωράκης δεν ήταν απλά ένας συνθέτης. Ήταν ένας ποιητής, ένας αγωνιστής, ένας άνθρωπος που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Μέσα από τη μουσική του, μας μετέφερε τα δικά του βιώματα και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού.
Μια ζωή γεμάτη αγώνες
Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο το 1925. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια έφυγε για το Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του. Από νεαρή ηλικία, εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα και αγωνίστηκε ενάντια στη δικτατορία του Μεταξά και των συνταγματαρχών.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Θεοδωράκης συνελήφθη και βασανίστηκε από τους Γερμανούς. Αλλά και μετά τον πόλεμο, η δίωξή του συνεχίστηκε. Συνελήφθη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές.
Η μουσική της αντίστασης
Παρά τις διώξεις, ο Θεοδωράκης συνέχισε να γράφει μουσική και να αγωνίζεται για τα πιστεύω του. Τα τραγούδια του έγιναν το σύμβολο του αγώνα της ελληνικής αριστεράς και του λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Το "Καημένε μου Πόντο" στάθηκε στο πλευρό των Ποντίων που έχασαν την πατρίδα τους. Ο "Επιτάφιος" θρήνησε τα θύματα του εμφυλίου πολέμου. Το "Άξιον Εστί" έγινε το εθνικό μας έπος, εξυμνώντας τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Ο άνθρωπος, ο μύθος
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ήταν ταπεινός και μετρημένος και πάντα έβαζε το καλό της πατρίδας πάνω από το δικό του.
Ήταν επίσης ένας άνθρωπος με χιούμορ και ζωντάνια. Θυμάμαι μια φορά που τον συνάντησα σε μια συναυλία. Ήταν γεμάτος ενέργεια και μιλούσε με πάθος για τη μουσική και τη ζωή.
Μια κληρονομιά που θα ζει για πάντα
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε από τη ζωή το 2021, αλλά η μουσική και η κληρονομιά του θα ζουν για πάντα. Τα τραγούδια του θα συνεχίσουν να εμπνέουν και να συγκινούν τις επόμενες γενιές.
Ευχαριστούμε, Μίκη. Για τη μουσική σου, για τον αγώνα σου, για την αγωνία σου. Εσύ είσαι η φωνή της Ελλάδας που δεν σιωπά.