Μπριζ- ΑΕΚ: Ένας ανεπανάληπτος ποδοσφαιρικός χορός

Γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου
Καθώς τα σύννεφα μαζεύονταν πάνω από το ιστορικό γήπεδο Jan Breydel της Μπριζ, δύο ομάδες ποδοσφαιρικών μαχητών ετοιμάζονταν για την αναμέτρηση μιας ζωής. Η ΑΕΚ, η περήφανη ομάδα της Αθήνας, έφτασε στο Βέλγιο με ονειρικές φιλοδοξίες, έτοιμη να αποδείξει την αξία της στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Όταν ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη, το παιχνίδι μετατράπηκε σε έναν καταιγιστικό χορό. Η Μπριζ επιτέθηκε ασταμάτητα, τα κύματά της χτυπούσαν σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα τις άμυνες της ΑΕΚ. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το χάος, η ΑΕΚ κρατούσε γερά, με την άμυνά της σαν άλλο φρούριο να αποκρούει κάθε επίθεση.
Με την πάροδο του χρόνου, ο ρυθμός του παιχνιδιού άλλαξε. Η ΑΕΚ άρχισε να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό, παίζοντας με υπομονή και δεξιοτεχνία. Οι πάσες τους ήταν γρήγορες, οι κινήσεις τους ρευστές και η επιθετική τους γραμμή μια συνεχής απειλή.
Και τότε, σαν αστραπή από καθαρό ουρανό, συνέβη. Μια εκπληκτική πάσα του Μάνταλου έφτασε στα πόδια του Λιβάγια, ο οποίος με ένα αριστοτεχνικό σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Το γήπεδο σείστηκε, καθώς οι οπαδοί της ΑΕΚ ξέσπασαν σε πανηγυρικές εκδηλώσεις.
Η Μπριζ δεν το έβαλε κάτω. Συγκεντρώθηκαν ξανά και επιτέθηκαν με αμείωτη ένταση. Αλλά εκείνη την ημέρα, τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την ΑΕΚ. Αμύνονταν ανδρεία και επιτίθονταν με ακρίβεια, κυριαρχώντας σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού.
Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, η ΑΕΚ είχε πετύχει το αδύνατο. Είχαν κερδίσει ένα από τα πιο επιβλητικά γήπεδα της Ευρώπης και είχαν αναδείξει το ταλέντο και το πάθος τους στον κόσμο.
Εκείνη η νύχτα στη Μπριζ θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη μνήμη των οπαδών της ΑΕΚ. Ήταν μια νύχτα όπου οι όνειροι έγιναν πραγματικότητα και όπου η υπερηφάνεια μιας πόλης λάμπρυνε στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Σήμερα, οι οπαδοί αναπολούν εκείνο το μαγικό βράδυ, υπενθυμίζοντας στον εαυτό τους ότι όλα είναι δυνατά όταν υπάρχει πίστη, καρδιά και το απαράμιλλο πνεύμα της ΑΕΚ.