Ολομέλεια

Τετάρτη μεσημέρι... Μόλις σχόλασα και είμαι έτοιμος για φαγητό. Ανοίγω το ψυγείο και βλέπω τα φαγητά που έχω μείνει από χθες. Δεν έχω όρεξη για κανένα. Μου φαίνονται άνοστα και βαρετά. Τι να φάω;

Ξαφνικά, μου έρχεται μια ιδέα. Θα πάω για σουβλάκι! Ανοίγω την πόρτα και ξεκινάω να περπατάω προς το κοντινότερο σουβλατζίδικο. Στο δρόμο, περνάω από ένα γραφικό ταβερνάκι και μου μυρίζει όμορφα φαγητό. Μήπως να μπω να φάω εδώ;

Σταματάω για λίγο και κοιτάζω μέσα. Βλέπω κόσμο να τρώει, να γελάει και να περνάει καλά. Φαίνεται ζεστό μέρος. Μπαίνω μέσα και ρωτάω για ένα τραπέζι. Μετά από λίγο, με οδηγούν σε ένα όμορφο τραπέζι δίπλα στο παράθυρο.

Ο σερβιτόρος έρχεται αμέσως και μου δίνει τον κατάλογο. Βλέπω το μενού και ξεκινάει το μαρτύριο. Τι να διαλέξω; Έχει τόσα νόστιμα φαγητά. Τελικά, αποφασίζω να πάρω ένα μπιφτέκι με πατάτες και μια σαλάτα χωριάτικη.

Το φαγητό έρχεται γρήγορα και είναι πεντανόστιμο. Το μπιφτέκι είναι ζουμερό και καλοψημένο, οι πατάτες είναι τραγανές και η σαλάτα φρεσκότατη. Τρώω με όρεξη και απολαμβάνω κάθε μπουκιά. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπήκα σε αυτό το ταβερνάκι.

Όταν τελειώνω το φαγητό, ο σερβιτόρος έρχεται και μου προσφέρει γλυκό. Ε, δεν θα αρνηθώ. Παραγγέλνω μια μπουγάτσα με κρέμα. Μετά από λίγο, έρχεται η μπουγάτσα και είναι θεϊκή. Η κρέμα είναι βελούδινη και η ζύμη τραγανή. Είναι το τέλειο τελείωμα για ένα υπέροχο γεύμα.

Πληρώνω το λογαριασμό και φεύγω από το ταβερνάκι με μια γεμάτη κοιλιά και ένα πλατύ χαμόγελο. Τι τυχερός που είμαι που βρήκα αυτό το μέρος. Σίγουρα θα ξανάρθω.