Είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς την πρόσφατη πορεία του Ολυμπιακού χωρίς να νιώσει ένα μείγμα θλίψης και απογοήτευσης.
Η κάποτε πανίσχυρη ομάδα, που κυριαρχούσε στο εγχώριο ποδόσφαιρο για χρόνια, βυθίζεται σε μια δίνη κακής διαχείρισης, αντιπαραθέσεων
και μέτριων επιδόσεων.
Ο διοικητικός λαβύρινθος που κατέληξε ο Ολυμπιακός είναι ένα άθλιο κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου.
Η ασταθής μετάβαση εξουσίας, οι αμφιλεγόμενες μεταγραφές και τα αντικρουόμενα μηνύματα από την διοίκηση δημιούργησαν ένα τοξικό περιβάλλον, αποξενώνοντας τους οπαδούς και υπονομεύοντας την αγωνιστική απόδοση.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια σειρά από αινιγματικές και διχαστικές μεταγραφές τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας σύγχυση και απογοήτευση.
Η έλλειψη μιας σαφούς ποδοσφαιρικής ταυτότητας και η αδυναμία να προσελκύσει ποιοτικούς παίκτες έχει οδηγήσει σε μια ανεπαρκή και προβλέψιμη ομάδα.
Η ηλεκτρική καρέκλα της τεχνικής ηγεσίας ήταν διαρκώς σε λειτουργία, με μια ασταμάτητη σειρά προπονητών που προσπάθησαν αλλά απέτυχαν να δώσουν στον Ολυμπιακό σταθερότητα και επιτυχία.
Η έλλειψη συνέχειας και ο διαρκής ανασχηματισμός έχουν σαμποτάρει την ανάπτυξη της ομάδας και έχουν αποθαρρύνει τους παίκτες και τους οπαδούς.
Η κάποτε λαμπερή ατμόσφαιρα του Σταδίου Καραϊσκάκη έχει ξεθωριάσει και έχει δώσει τη θέση της σε ένα σύννεφο απογοήτευσης και αδιαφορίας.
Ο ενθουσιασμός των οπαδών έχει αντικατασταθεί από διστακτικότητα, καθώς παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα να σέρνεται προς τα κάτω στη βαθμολογία.
Ο Ολυμπιακός βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο βυθό, παγιδευμένος σε ένα φαύλο κύκλο αποτυχιών και αυτοκαταστροφής.
Όπου κάποτε υπήρχε δόξα και τιμές, τώρα υπάρχει πίκρα και απογοήτευση.
Η αναγέννηση του Ολυμπιακού μοιάζει με μακρινό όνειρο, καθώς ο σύλλογος παλεύει να βρει την πορεία προς το φως.