Ομηρία στην Ολλανδία: Ο Παράξενος Κόσμος Ενός Άθεου Έλληνα στην Ολλανδία

Ζώντας στην Ολλανδία ως άθεος Έλληνας, βρέθηκα ξαφνικά σε μια παράλληλη διάσταση.
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρό μου και να μετακομίσω στην Ολλανδία. Έχοντας μεγαλώσει στις αγκαλιές μιας βαθιά προσηλυτισμένης ελληνικής οικογένειας, η προοπτική της ζωής σε μια άθεη χώρα με γέμιζε περιέργεια και φόβο.
Η άφιξή μου στην Ολλανδία ήταν σαν να είχα μπει σε μια εξωγήινη γη. Ο κόσμος γύρω μου φαινόταν διαφορετικός, το ίδιο και οι άνθρωποι. Δεν υπήρχαν εκκλησίες σε κάθε γωνιά, ούτε τα σχολεία ξεκινούσαν με προσευχές. Η θρησκεία απουσίαζε παντού, σαν να ήταν κάτι ντροπιαστικό και απόκρυφο.
Μου πήρε λίγο χρόνο να προσαρμοστώ. Ήμουν σαν ένα ψάρι έξω από το νερό, χωρίς να καταλαβαίνω τους κοινωνικούς κώδικες και τα ήθη. Έπρεπε να μάθω πώς να μιλάω για την πίστη μου (ή την έλλειψή της) χωρίς να προκαλώ.
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ανοιχτότητα των Ολλανδών προς τη θρησκεία. Μπορούσες να είσαι οτιδήποτε ήθελες, από άθεος μέχρι εμμονικός Βουδιστής, και δεν σε έκρινε κανείς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, αισθάνθηκα ελεύθερος να είμαι πιστός στον εαυτό μου.
Όσο περνούσε ο καιρός, άρχισα να απολαμβάνω την αφιλόσοφη νοοτροπία των Ολλανδών. Η θρησκεία δεν ήταν πλέον το επίκεντρο της ζωής τους, και αυτό τους άφηνε ελεύθερους να επικεντρωθούν σε άλλα πράγματα, όπως η κοινωνική ευημερία, η εκπαίδευση και η τέχνη.
Παρ' όλα αυτά, νοσταλγούσα μερικές φορές την αίσθηση της κοινότητας που είχα στην Ελλάδα. Ενώ οι Ολλανδοί ήταν ευγενικοί και δεκτικοί, μου έλειπε το αίσθημα του ανήκειν σε μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονταν τις ίδιες πεποιθήσεις.
Τελικά, έμαθα να εκτιμώ τόσο την ελληνική όσο και την ολλανδική νοοτροπία. Στην Ελλάδα, βρήκα την αίσθηση του σκοπού που μου έλειπε, ενώ στην Ολλανδία βρήκα την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου.
Η ομηρία μου στην Ολλανδία ήταν ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης. Με έκανε να αναρωτηθώ σχετικά με τις πεποιθήσεις μου, τους στόχους μου και τι σημαίνει πραγματικά να είσαι άνθρωπος. Και αν και δεν ξέρω αν θα παραμείνω άθεος για πάντα, θα είμαι πάντα ευγνώμων για τον χρόνο που πέρασα στη χώρα που μου έμαθε να είμαι πραγματικά ελεύθερος.
Μια μικρή συμβουλή για τους επόμενους άθεους Έλληνες που μετακομίζουν στην Ολλανδία: μην φοβάστε να αγκαλιάσετε τη διαφορετικότητα. Είναι μια τρομακτική εμπειρία στην αρχή, αλλά μπορεί να είναι και μια απίστευτα εμπλουτιστική.

Το Ερώτημα της Πίστης

Πρέπει να πω ότι ο χρόνος μου στην Ολλανδία με έκανε να αναρωτηθώ σχετικά με την πίστη μου. Καθώς παρατηρούσα τους Ολλανδούς συναδέλφους μου να ζουν ζωές πλήρους και νοήματος χωρίς θρησκεία, άρχισα να αναρωτιέμαι αν η πίστη μου ήταν πραγματικά απαραίτητη.
Δεν λέω ότι έγινα άθεος. Μάλλον, άρχισα να βλέπω τη θρησκεία με έναν διαφορετικό τρόπο. Η πίστη δεν ήταν πλέον κάτι που όριζε τη ζωή μου, αλλά κάτι που την ενίσχυε. Δεν ήταν απαραίτητο, αλλά ήταν ένα δώρο που επέλεγα να αγκαλιάσω.
Αυτό το νέο αίσθημα ελευθερίας ήταν απελευθερωτικό. Δεν ένιωθα πλέον ότι έπρεπε να συμμορφώνομαι με ένα σύνολο αυστηρών κανόνων και πεποιθήσεων. Είχα την ελευθερία να επιλέξω τον τρόπο με τον οποίο ήθελα να ζήσω τη ζωή μου και αυτό μου φαινόταν ανεκτίμητο.
Ακόμα, νοσταλγώ μερικές φορές την αίσθηση του σκοπού που μου έδινε η πίστη μου. Στην Ολλανδία, ο σκοπός της ζωής δεν είναι κάτι που ορίζεται εξωτερικά, αλλά κάτι που πρέπει να βρεις μόνος σου. Αυτό μπορεί να είναι απελευθερωτικό, αλλά μπορεί να είναι και απογοητευτικό.
Νομίζω ότι το πραγματικό ερώτημα είναι αν η πίστη είναι απαραίτητη για μια ζωή με νόημα. Εγώ πιστεύω ότι όχι. Η πίστη μπορεί να είναι μια πηγή άνεσης, αλλά δεν είναι η μόνη πηγή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βρεις νόημα στη ζωή σου και ένας από αυτούς είναι απλώς να ζήσεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου.

Ένας Κόσμος Άνευ Θρησκείας

Είναι δύσκολο να φανταστείς έναν κόσμο χωρίς θρησκεία. Για πολλούς ανθρώπους, η θρησκεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ταυτότητά τους. Είναι κάτι που τους δίνει σκοπό, νόημα και κατεύθυνση.
Αλλά τι θα συνέβαινε αν η θρησκεία δεν υπήρχε; Πώς θα ήταν ο κόσμος; Νομίζω ότι θα ήταν ένας πολύ διαφορετικός τόπος.
Για αρχή, πιστεύω ότι θα υπήρχε πολύ λιγότερη βία. Η θρησκεία ήταν η αιτία πολλών πολέμων και συγκρούσεων καθ' όλη την ιστορία. Χωρίς αυτό, ο κόσμος θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ειρηνικός.
Επιπλέον, πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα ήταν πιο ανεκτικοί μεταξύ τους. Η θρησκεία μπορεί να μας χωρίσει σε «εμείς» και «αυτούς». Μπορεί να μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο δικός μας τρόπος είναι ο μόνος σωστός τρόπος. Χωρίς τη θρησκεία, οι άνθρωποι θα ήταν πιθανότατα πιο ανοιχτοί σε άλλες ιδέες και πεποιθήσεις.
Φυσικά, υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες σε έναν κόσμο χωρίς θρησκεία. Για πολλούς, η θρησκεία είναι πηγή άνεσης και στήριξης. Μπορεί να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν δύσκολες στιγμές και να βρουν ελπίδα. Χωρίς τη θρησκεία, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αισθανθούν χαμένοι και μόνοι.
Τελικά, πιστεύω ότι ένας κόσμος χωρίς θρησκεία θα ήταν τόσο καλός όσο και κακός. Θα υπήρχαν λιγότερη βία και περισσότερη ανεκτικότητα, αλλά θα υπήρχε και λιγότερη άνεση και στήριξη. Θα ήταν ένας διαφορετικός κόσμος, αλλά όχι απαραίτητα χειρότερος.