Ουναχί

Ως λάτρης της πεζοπορίας από μικρό παιδί, είχα πάντα την ακατάπαυστη λαχτάρα να ανακαλύψω τα κρυμμένα περάσματα της Ελλάδας. Και αυτός ο καλοκαιρινός περίπατος στα Ουράχια Όρη έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα.

Η πεζοπορία ξεκίνησε με έναν ήπιο ανήφορο ανάμεσα σε καταπράσινα δάση. Καθώς ανεβαίναμε, μπορούσαμε να μυρίσουμε το άρωμα του θυμαριού και να ακούσουμε το κελάρυσμα του ορεινού ποταμιού που έρεε πλάι μας. Κάθε βήμα ήταν μια πανδαισία αισθήσεων, που ξεκούραζε και ταυτόχρονα αναζωογονούσε την ψυχή.

Αλλά ήταν η κορυφή της Σφίγγας που μας άφησε άφωνους. Αφού ανεβήκαμε με κόπο τον απότομο κακοτράχαλο λόφο, συναντηθήκαμε με ένα θέαμα που έκοβε την ανάσα. Στα πόδια μας απλώνονταν η εκπληκτική θέα της Πελοποννήσου, με τις σμαραγδένιες πεδιάδες και τα γαλαζοπράσινα νερά. Αισθανθήκαμε τοπία, οι αμυδρά κουδουνίσματα των κοπαδιών που βόσκουν.

Καθώς ξεκινούσαμε την κατάβαση προς τη Λίμνη Τσιβλού, το τοπίο άλλαξε δραματικά. Από τις απόκρημνες βουνοκορφές περάσαμε σε καταπράσινους λόφους και ήρεμα δάση. Το κρυστάλλινο νερό της λίμνης μας καλούσε για μια δροσιστική βουτιά, ξεπλένοντας κάθε ίχνος κούρασης.

Τη νύχτα στήσαμε κατασκήνωση στις όχθες της λίμνης, μακριά από κάθε θόρυβο και φωτορύπανση. Το φως των άστρων ήταν τόσο λαμπρό που μπορούσαμε να δούμε κάθε αστερισμό. Ξαπλωμένοι στα υπνόσακά μας, μοιραστήκαμε ιστορίες, ακούσαμε τους ήχους της φύσης και νιώσαμε μια πρωτόγνωρη σύνδεση με το περιβάλλον γύρω μας.

Καθώς ο ήλιος ξημέρωνε, μαζέψαμε το στρατόπεδό μας και ξεκινήσαμε την επιστροφή μας. Αλλά οι αναμνήσεις από αυτό το απίστευτο ταξίδι θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας. Ο "Ουναχί" δεν ήταν απλώς μια πεζοπορία, ήταν ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης και σύνδεσης με την άγρια ομορφιά της Ελλάδας.

Για όσους αναζητούν μια αληθινή φυγή από τη φασαρία της καθημερινής ζωής, προτείνω ανεπιφύλακτα μια πεζοπορία στα Ουράχια Όρη. Η άγρια ομορφιά, η πλούσια ιστορία και η φιλόξενη κοινότητα θα σας γοητεύσουν και θα σας αφήσουν με μια διαρκή λαχτάρα για εξερεύνηση.