Παρτιζάν - Ολυμπιακός: Η μάχη των αιωνίων και η ατμόσφαιρα φωτιά

Αγαπημένο μου ελληνικό ποδόσφαιρο, πότε θα αλλάξεις; Κι αν αλλάξεις, προς το καλύτερο θα είναι μάλλον, έτσι δεν είναι; Ας ξεφύγουμε όμως λίγο από τα δικά μας και ας ταξιδέψουμε στο Βελιγράδι, σε έναν ναό του ποδοσφαίρου, στο στάδιο Partizan.
Προσωπικά, είχα την τύχη να ζήσω από κοντά έναν αγώνα Παρτιζάν - Ολυμπιακός, μια εμπειρία που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο γήπεδο, αισθάνθηκα μια ένταση στον αέρα, σαν να επρόκειτο για κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι. Ήταν μια μάχη αιωνίων, όχι μόνο για την νίκη, αλλά και για την υπερηφάνεια των δύο λαών.
Οι κερκίδες κατάμεστες, με τον κόσμο της Παρτιζάν να δημιουργεί μια εκπληκτική ατμόσφαιρα, ένα καζάνι που έβραζε από πάθος και ενέργεια. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν πτοήθηκαν, απάντησαν με το δικό τους πάθος, δημιουργώντας ένα φαντασμαγορικό σκηνικό, με συνθήματα, καπνογόνα και σημαίες να κυματίζουν στον άνεμο.
Ο αγώνας ξεκίνησε με γρήγορο ρυθμό, με την Παρτιζάν να πιέζει εξ αρχής. Ο Ολυμπιακός όμως ήταν αποφασισμένος να μην κάνει πίσω, παίζοντας με μυαλό και καρδιά. Κάθε κίνηση, κάθε τάκλιν, κάθε σουτ συνοδευόταν από την ένταση του κοινού, σαν να επρόκειτο για ένα ποδοσφαιρικό έργο τέχνης.
Το πρώτο γκολ ανήκε στην Παρτιζάν, προκαλώντας έναν εκκωφαντικό πανηγυρισμό σε όλο το γήπεδο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού όμως δεν έχασαν την πίστη τους, φωνάζοντας ακόμα πιο δυνατά, δίνοντας κουράγιο στην ομάδα τους. Και πράγματι, ο Ολυμπιακός ανέκαμψε, σκοράροντας λίγα λεπτά πριν το τέλος της πρώτης περιόδου, ισοφαρίζοντας το σκορ.
Στο δεύτερο μέρος, ο αγώνας έγινε ακόμα πιο συναρπαστικός. Και οι δύο ομάδες έψαχναν το νικητήριο γκολ, με την ένταση να κορυφώνεται σε κάθε φάση. Τελικά, ήταν η Παρτιζάν που κατάφερε να σφραγίσει τη νίκη, με ένα γκολ που έστειλε τους οπαδούς της στα ουράνια.
Όμως, δεν ήταν μόνο η νίκη της Παρτιζάν που με εντυπωσίασε εκείνο το βράδυ. Ήταν η ατμόσφαιρα, η αθλητοπρέπεια και η θερμή υποδοχή που επεφύλαξαν οι οπαδοί της Παρτιζάν στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Μετά το τέλος του αγώνα, οι δύο κερκίδες ενώθηκαν, τραγουδώντας και χειροκροτώντας η μία την άλλη, δίνοντας ένα μήνυμα ενότητας και φιλίας, πως δηλαδή στο ποδόσφαιρο σημασία έχει το παιχνίδι, όχι η νίκη.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, με την εικόνα της απίστευτης ατμόσφαιρας του Partizan Stadium ακόμα ζωντανή στο μυαλό μου, σκέφτηκα πόσο όμορφο θα ήταν αν βιώναμε κάτι αντίστοιχο στα δικά μας γήπεδα. Αν οι αγώνες γίνονταν γιορτές του ποδοσφαίρου, χωρίς βία, ρατσισμό και αντιαθλητικές συμπεριφορές. Όλοι θέλουμε ένα καλύτερο ποδόσφαιρο, ας το πετύχουμε μαζί. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το ποδόσφαιρο είναι μόνο ένα παιχνίδι. Ας το απολαύσουμε, ας ζήσουμε τη μαγεία του, σε ένα κλίμα ειρήνης και σεβασμού.
Και μην ξεχνάμε, όλα ξεκινούν από τη βάση. Μάθουμε στα παιδιά μας την ομορφιά του αθλητισμού,