Πισίνα κασελάκη και τα δεκάδες ευρώ στον πάτο

Όλα άρχισαν όταν κατάλαβα πως έπρεπε να αγοράσω νέο φίλτρο και ταμπλέτες καθαρισμού. Μια βόλτα στα μαγαζιά με είδη κήπου ήταν αρκετή για να ξεχάσω τις τιμές των προηγούμενων ετών. Μετά από αρκετές ματιές στα ράφια, κατέληξα στο συμπέρασμα πως ή πάλι εγώ δεν μπορώ να διαβάσω ή οι τιμές είχαν πάρει την ανιούσα.

Σοκαρισμένος από τα νέα δεδομένα, αποφάσισα να ψάξω λίγο ακόμα. Και να που ξαφνικά βλέπω ένα φίλτρο που σου «τάζει» πως αντικαθιστά 6 ταμπλέτες καθαρισμού την εβδομάδα. Και όλα αυτά μόλις με 9,99 ευρώ. Μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο με επιβεβαίωσε πως η τιμή ήταν όντως πολύ καλή. Την ίδια στιγμή, στη σκέψη μου είχε μπει για τα καλά ο πειρασμός. «Γιατί όχι;», έλεγα στον εαυτό μου. «Μπορεί να αποδειχθεί ευκαιρία εξοικονόμησης χρημάτων μακροπρόθεσμα».

Τα λεπτά που γίνονται ώρες

Την επόμενη μέρα, το πολυπόθητο φίλτρο βρισκόταν πια στα χέρια μου. Και με μεγάλη ανυπομονησία έφτασα στην αυλή όπου περίμενε η πισίνα του γιου μου. Διψούσα για δράση. Ευτυχώς, με τέτοιο καιρό, δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να ζεσταθεί το νερό. Το φίλτρο μπήκε στη θέση του και όλα δούλεψαν όπως έπρεπε.

«Έλα παίζουμε;», άκουσα τη φωνή του γιου μου που μόλις είχε φτάσει από το σχολείο. Με βρήκε στην αυλή, να του δίνω τις τελευταίες οδηγίες για τη χρήση της πισίνας.

Έχοντας βεβαιωθεί πως όλα ήταν σε τάξη, τον άφησα να νιώσει την πολυπόθητη δροσιά. Και εγώ, ταυτόχρονα, έκατσα σε μια καρέκλα και άρχισα να τον παρατηρώ. Απολάμβανε κάθε στιγμή του παιχνιδιού του. Τα γέλια του αντηχούσαν σε όλη την αυλή. Ο ήχος των τσιριχτών του ήταν μουσική στα αυτιά μου. Και όλα αυτά με έκαναν να ξεχάσω το θησαυρό που είχε βρει ο γιος μου στον πάτο της πισίνας. Όταν πια αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να βγει από το νερό, με πλησίασε με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο.

«Μπαμπά ξέρεις τι βρήκα στον πάτο της πισίνας;», με ρώτησε. Πριν προλάβω να του απαντήσω, το ένα του χέρι χτύπησε τον πάτο του σορτς του. Η έκπληξη είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. «Πίσω ξανά;», ήταν η πρώτη μου σκέψη. Του είπα να μου δείξει τι είχε βρει. Και τότε το είδα. Ένα νόμισμα δύο ευρώ.

«Μπράβο αγόρι μου. Είσαι τυχερός. Τώρα έχεις ένα λόγο παραπάνω να αγαπάς την πισίνα σου», του είπα χαϊδεύοντάς τον στο κεφάλι.

Το παιχνίδι του γιου μου συνεχίστηκε. Και εγώ παρατηρούσα το φίλτρο που είχε αρχίσει να αστράφτει. Καθώς σκεφτόμουν πόσο ακριβό θα ήταν να αγοράσω έξι ταμπλέτες καθαρισμού την εβδομάδα, χαμογελούσα με την όλη κατάσταση.

Το «θαύμα» είχε γίνει πάλι. Και ήταν η απόδειξη πως στην αυλή μου, έστω και εντελώς κατά τύχη, ο θησαυρός βρισκόταν πάντα στον πάτο της πισίνας.