Πλευρησ μπατσοσ

Περπατώντας ένα απόγευμα στον κεντρικό δρόμο του Πειραιά, η προσοχή μου τράβηξε ο μαυροφορεμένος άντρας με την πλακέτα "Πλευρής" στο στήθος. Στην αρχή, σκέφτηκα ότι ήταν απλά άλλος ένας αστυνομικός, αλλά καθώς τον πλησίαζα, είδα το βλοσυρό του βλέμμα και το αυστηρό κατσούφιασμα. Ήταν σαν να έλεγε: "Μην μπλέξεις μαζί μου".

Όσο πλησίαζα, άκουσα τον συνομιλητή του να εκφράζει παράπονο για κάποια παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Ο αστυνομικός, αρκετά αγενής, διέκοψε την κουβέντα του με έναν απότομο τόνο: "Πήγαινε από δω, ρε!"

Ένιωσα αγανάκτηση και ταυτόχρονα λύπη. Στην Ελλάδα, ο σεβασμός προς την αστυνομία έχει υποχωρήσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Αντί να γίνονται αντιληπτοί ως προστάτες των πολιτών, πολλοί αστυνομικοί θεωρούνται πλέον τρομοκράτες με στολές. Δεν αντιπροσωπεύουν όλοι την αστυνομία, φυσικά, αλλά περιστατικά όπως αυτό που είδα εκείνο το απόγευμα συμβάλλουν στη διαμόρφωση της δημόσιας αντίληψης.

Μακάρι να μπορούσαν όλοι οι αστυνομικοί να είναι σαν τον γείτονά μου, τον Γιάννη. Ο Γιάννης είναι ένας ευγενικός και εργατικός άνθρωπος που πάντα με χαιρετά με ένα χαμόγελο. Νιώθω ασφαλής όταν τον βλέπω να περιπολεί τη γειτονιά μας. Κάποιοι συνάνθρωποί μας, όχι δίκαια, αμαυρώνουν την εικόνα όλου του σώματος.

Δεν υπονοώ ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι κακοί. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί άνθρωποι που εργάζονται σκληρά για να υπηρετήσουν και να προστατεύσουν την κοινωνία. Αλλά εκείνοι που δεν επιδεικνύουν σεβασμό και ευγένεια αμαυρώνουν τη φήμη της ολόκληρης δύναμης. Ελπίζω ότι μελλοντικά θα δούμε περισσότερους αστυνομικούς σαν τον Γιάννη, που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του κοινού και θα κάνουν τους δρόμους μας ασφαλέστερους για όλους μας.