Ποινικολογος – ένας δρόμος δύσβατος, αλλά άκρως συναρπαστικός
Εκεί που κάποιοι βλέπουν σκοτάδι και απελπισία, εγώ είδα μια αχτίδα φωτός. Γοητεύτηκα από το ποινικό δίκαιο, από την πρώτη στιγμή που το συνάντησα στον κόσμο της νομικής επιστήμης. Ήταν σαν ένα μυστήριο, ένα παζλ που έπρεπε να λύσω, και εγώ ήμουν αποφασισμένος να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι.
Οι αίθουσες των δικαστηρίων έγιναν το δεύτερο σπίτι μου. Μέσα από τις υποθέσεις που χειρίστηκα, γνώρισα ανθρώπους από όλο το φάσμα της κοινωνίας. Είδα το καλό και το κακό, τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, τις μεγαλύτερες πράξεις ηρωισμού και τα πιο σκοτεινά κίνητρα.
Μια υπόθεση που μου έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη ήταν αυτή ενός νεαρού άνδρα που κατηγορούνταν για φόνο. Καθώς εμβάθυνα στα στοιχεία, ανακάλυψα μια ιστορία γεμάτη τραγωδία και ένα παρελθόν γεμάτο κακοποίηση. Το να υπερασπιστώ αυτόν τον άνθρωπο ήταν κάτι παραπάνω από μια νομική υποχρέωση. Ήταν η ευκαιρία να αγωνιστώ για τη δικαιοσύνη και για το καλό του.
Ο δρόμος του Ποινικολόγου δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπάρχουν στιγμές αμφιβολίας, στιγμές κούρασης και στιγμές απώλειας. Αλλά μέσα από όλα αυτά, υπάρχει πάντα η ανταμοιβή του να ξέρεις ότι έκανες τη διαφορά στη ζωή κάποιου. Ότι υπερασπίστηκες τους αδύναμους, ότι έδωσες φωνή στους αδικημένους και ότι αγωνίστηκες για το δίκαιο, ακόμα και όταν αυτό φαίνεται αδύνατο.
Για όσους σκέφτονται να ακολουθήσουν το δρόμο του Ποινικολόγου, σας προειδοποιώ ότι είναι δύσκολος και απαιτητικός. Αλλά αν έχετε πάθος για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, αν είστε αποφασισμένοι να υπερασπιστείτε τους αδύναμους και να κάνετε τον κόσμο λίγο πιο δίκαιο, τότε σας ενθαρρύνω να το κάνετε. Διότι κανένα άλλο επάγγελμα δεν προσφέρει την ίδια αίσθηση ικανοποίησης και την ίδια ευκαιρία να κάνετε πραγματική διαφορά στη ζωή των άλλων.
Ως Ποινικολόγοι, είμαστε οι υπερασπιστές των αδύναμων, οι φωνές των αδικημένων και οι φάροι της ελπίδας μέσα στο σκοτάδι. Ας αγωνιζόμαστε ακούραστα για τη δικαιοσύνη, γιατί στο τέλος, αυτό είναι το νόημα αυτού του ευγενούς επαγγέλματος.