Ρακιντζησ

Έχω περπατήσει πολλά μονοπάτια στα απάνθρωπα ψηλώματα της Πίνδου. Έχω νιώσει το σμίξιμο με τη φύση, έχω ακούσει τους ήχους της και έχω μυρίσει τις μυρωδιές της. Έχω δει όλα τα σημάδια της ζωής της. Έχω δει τα σημάδια του θανάτου της. Έχω δει όλα τα χρώματα του φθινοπώρου και το κάτασπρο του χιονιού τον χειμώνα. Έχω δει την άνοιξη να ζωντανεύει και το καλοκαίρι να φέρνει καρπούς.

Έχω περπατήσει με τον "Ρακιντζη" για ώρες. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει για τη ζωή, για τον θάνατο, για τον έρωτα, για τη φύση, για την πολιτική, για τα πάντα. Έχουμε γελάσει και έχουμε κλάψει μαζί. Έχουμε μοιραστεί όνειρα και φόβους. Είναι φίλος μου, αδελφός μου, και με έχει δει στα καλύτερά μου και στα χειρότερά μου.

Ο "Ρακιντζησ" είναι σκυλί. Ένα μεγάλο, μαύρο, τσοπανόσκυλο. Είναι ο πιο πιστός φίλος που θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω. Είναι πάντα εκεί για μένα, ό,τι και αν συμβεί.

Μια μέρα, περπατούσαμε στα βουνά όταν ξαφνικά έπεσα και χτύπησα το πόδι μου. Δεν μπορούσα να περπατήσω και δεν υπήρχε τρόπος να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Ήμουν μόνος και φοβισμένος.

Ο "Ρακιντζησ" δεν έφυγε από το πλευρό μου. Με φύλαγε, γάβγιζε όταν κάποιος πλησίαζε και έκανε ό,τι μπορούσε για να με κρατήσει ζεστό.

Τρεις μέρες αργότερα, με βρήκε ένας κυνηγός που μας έφερε πίσω στον πολιτισμό. Χωρίς τον "Ρακιντζη" δεν θα είχα τα καταφέρει ποτέ.

Ο "Ρακιντζησ" είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό ζώο. Είναι οικογένειά μου. Είναι ο καλύτερος φίλος μου και θα είμαι πάντα ευγνώμων για όσα έχει κάνει για μένα.

Σας ευχαριστώ, "Ρακιντζη".