ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΙΑΤΡΑΚΟΣ

Κάποτε, ένας άνθρωπος ο Σταμάτης Γιατράκος ήρθε στο χωριό μας. Ήταν ένας περίεργος άνθρωπος, με μακριά γενειάδα και ράσο. Λέγανε ότι ήταν μοναχός, αλλά δεν έμενε σε μοναστήρι. Περιπλανιόταν στα χωριά και έκανε παραδόξες πράξεις.

• Μια φορά, είδε κάποια παιδιά να τρέχουν και να παίζουν. Τα σταμάτησε και τους είπε:
• "Γιατί τρέχετε; Τι κυνηγάτε;"
• Τα παιδιά απάντησαν:
• "Την ευτυχία!"

Ο Σταμάτης Γιατράκος χαμογέλασε και τους είπε:

"Η ευτυχία δεν κυνηγιέται. Είναι κάτι που βρίσκεται μέσα μας."

Μια άλλη φορά, είδε μια γυναίκα να κλαίει. Την πλησίασε και της είπε:

"Γιατί κλαις, κοπέλα μου;"

Η γυναίκα του απάντησε:

"Έχασα τον άντρα μου."

Ο Σταμάτης Γιατράκος την κοίταξε με συμπόνια και της είπε:

"Ο άντρας σου δεν έχει χαθεί. Ζει μέσα στην καρδιά σου."

Ο Σταμάτης Γιατράκος ήταν ένας σοφός άνθρωπος. Μιλούσε με απλά λόγια, αλλά τα λόγια του ήταν γεμάτα αλήθεια. Έκανε τους ανθρώπους να σκέφτονται, να αλλάζουν τον τρόπο που έβλεπαν τον κόσμο.

Μια μέρα, ο Σταμάτης Γιατράκος εξαφανίστηκε. Κανείς δεν ήξερε πού πήγε. Αλλά οι άνθρωποι στο χωριό μας θυμούνται ακόμα τα λόγια του και τις πράξεις του. Και κάθε φορά που νιώθουν χαμένοι ή λυπημένοι, τα λόγια του έρχονται στο μυαλό τους σαν φως που τους καθοδηγεί.