ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΙΑΤΡΑΚΟΣ: Η εξομολόγηση ενός λάτρη της μουσικής

Παιδί από την Αθήνα, μεγάλωσα με τις νότες να με κυκλώνουν. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η μουσική ήταν εκεί, ένας πιστός σύντροφος στις χαρούμενες και στις δύσκολες στιγμές μου.

Κάθε νότα, κάθε στίχος είχε τον δικό του τρόπο να με αγγίζει, να με ταξιδεύει σε άλλους κόσμους, να μου ξυπνάει συναισθήματα που δεν μπορούσα να περιγράψω. Η μουσική ήταν το καταφύγιό μου, το μέρος όπου μπορούσα να εκφράσω τον εαυτό μου ελεύθερα.

Το ραδιόφωνο έπαιζε διαρκώς στο σπίτι, γεμίζοντας το σπίτι με ήχους και μελωδίες. Οι δίσκοι των γονιών μου, γεμάτοι με κλασικά τραγούδια και διαχρονικές επιτυχίες, ήταν πάντα δίπλα μου. Από μικρός άρχισα να παρακολουθώ συναυλίες, απολαμβάνοντας τη μαγεία των ζωντανών εμφανίσεων, βιώνοντας τον παλμό της μουσικής μέσα από το πλήθος.

Όσο μεγάλωνα, η μουσική άρχισε να παίζει όλο και πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα και πιάνο, προσπαθώντας να αποτυπώσω με τα δικά μου χέρια τις μελωδίες που με γοήτευαν. Έγινα μέλος μιας χορωδίας, ανακαλύπτοντας τη δύναμη της συλλογικής έκφρασης μέσα από τη μουσική.

Η μουσική με βοήθησε να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της εφηβείας. Όταν ένιωθα απομονωμένος ή θλιμμένος, οι νότες με έκαναν να νιώθω συνδεδεμένος, μου έδιναν την αίσθηση ότι δεν ήμουν μόνος.

Όσο μεγαλώνω, η αγάπη μου για τη μουσική δεν μειώνεται. Συνεχίζω να ανακαλύπτω νέους ήχους, νέους καλλιτέχνες, νέες ιστορίες που λέγονται μέσα από τα τραγούδια. Η μουσική είναι η φωνή μου, ο σύντροφός μου στο ταξίδι της ζωής.

Αφιερώνω τον εαυτό μου στη μουσική, πιστεύοντας ότι έχει τη δύναμη να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Μέσα από τους στίχους και τους ήχους, η μουσική μας ενώνει, μας εμπνέει, μας θεραπεύει. Ας της δώσουμε τον χώρο που της αξίζει στη ζωή μας, γιατί είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που έχουμε.