Λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της 24ης Ιουλίου, τα θεμέλια του πανέμορφου νησιού της Ρόδου κλονίστηκαν από έναν ισχυρό σεισμό. Πιάστηκα εντελώς στον ύπνο, το κρεβάτι μου ταρακουνιόταν βίαια, στέλνοντάς με να στριφογυρίζω με τρόμο. Στη σύγχυση εκείνων των δραματικών στιγμών, οι σκέψεις μου έτρεχαν με την ταχύτητα του ήχου, φοβούμενες το χειρότερο.
Ενώ η σεισμική δραστηριότητα είχε γίνει αισθητή τις προηγούμενες μέρες, η ένταση αυτού του σεισμού ήταν συγκλονιστική. Το νησί ολόκληρο έμοιαζε να τρέμει από το κέντρο του, στέλνοντας κύματα τρόμου στις καρδιές μας. Ο πανικός κυριάρχησε στους δρόμους, καθώς οι άνθρωποι έβγαιναν τρέχοντας από τα σπίτια τους, αναζητώντας καταφύγιο από τον άγνωστο κίνδυνο.
Αφήγηση ενός επιζώντος: Τις πρώτες πρωινές ώρες, καθώς οι δρόμοι ηρέμησαν λίγο, μπόρεσα να βρω μια ασφαλή γωνιά για να ηρεμήσω. Συναντήθηκα με άλλους επιζώντες, μοιραζόμενοι τις ιστορίες μας και τις ανησυχίες μας. Ακούγοντας τους άλλους να περιγράφουν τη δική τους εμπειρία, είχα την αίσθηση ότι δεν ήμουν μόνος σε αυτή την τρομακτική δοκιμασία.
Ως κάτοικος της Ρόδου για πολλά χρόνια, έχω γίνει μάρτυρας της ομορφιάς και της αντοχής αυτού του νησιού. Ακόμα και στους πιο σκοτεινούς καιρούς, η δύναμη και η αλληλεγγύη αυτής της κοινότητας μεσογείωνε. Με την υποστήριξη του ενός στον άλλο, πιστεύω ότι το νησί θα ανακάμψει από αυτήν την πρόκληση και θα βγει πιο δυνατό από ποτέ.
Ενώ το δέος του σεισμού σβήνει σιγά σιγά, το πνεύμα και η ανθεκτικότητα των ανθρώπων της Ρόδου θα συνεχίσουν να με εμπνέουν. Η νύχτα του μεγάλου σεισμού θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου ως μια υπενθύμιση της απρόβλεπτης δύναμης της φύσης και της ασυγκράτητης δύναμης του ανθρώπινου πνεύματος.