Σηλιά καψησ

Στον τόπο μας, η Σηλιά καψή είναι μια γλυκιά και αλμυρή πίτα που παρασκευάζεται παραδοσιακά στις 23 Απριλίου, την παραμονή του Αγίου Γεωργίου. Είναι φτιαγμένη από φύλλα ζύμης, γεμισμένη με τυρί, αυγά και μυρωδικά, και σερβίρεται με μέλι και κανέλα. Πρόκειται για ένα πιάτο που μας θυμίζει τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης.
θυμάμαι έντονα τη γιαγιά μου να μαγειρεύει Σηλιά καψή κάθε χρόνο την παραμονή του Αγίου Γεωργίου. Θα ξυπνούσα από τα αρώματα της κανέλας και του γαρίφαλου που γέμιζαν το σπίτι. Η γιαγιά μου θα ετοίμαζε το φύλλο της πίτας από το μηδέν, ζυμώνοντας το αλεύρι με ζεστό νερό και λάδι. Θα άνοιγε τα φύλλα λεπτά-λεπτά, χρησιμοποιώντας έναν πλάστη και τα χέρια της.
Η γέμιση της πίτας γινόταν και αυτή από φρέσκα, εποχικά υλικά. Η γιαγιά μου χρησιμοποιούσε φέτα, μυζήθρα, φρέσκα κρεμμυδάκια, άνηθο και μαϊντανό. Πρόσθετε επίσης λίγο πιπέρι και μοσχοκάρυδο για άρωμα. Όταν η γέμιση ήταν έτοιμη, η γιαγιά μου θα τοποθετούσε τα φύλλα της ζύμης σε ένα ελαφρώς λαδωμένο ταψί, θα έβαζε τη γέμιση ανάμεσά τους και θα έκλεινε την πίτα με ένα ακόμη φύλλο.
Η Σηλιά καψή χρειαζόταν περίπου μία ώρα για να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο. Όταν έβγαινε, η κρούστα της ήταν τραγανή και χρυσή, ενώ η γέμιση ήταν μαλακή και ζουμερή. Αφήναμε την πίτα να κρυώσει λίγο και μετά την περιχύναμε με μέλι και πασπαλίζαμε με κανέλα.
Το να τρώω Σηλιά καψή είναι μια εμπειρία που μου θυμίζει την παράδοση, την αγάπη και την οικογενειακή θαλπωρή. Είναι ένα πιάτο που συνδέει τον τόπο, την εποχή και τον πολιτισμό μας. Κάθε φορά που δοκιμάζω ένα κομμάτι, νιώθω ευγνωμοσύνη για την κληρονομιά μας και ανυπομονώ για την επόμενη άνοιξη, όταν θα μπορέσω να απολαύσω ξανά αυτή τη μοναδική γεύση.