Τα λόγια που πονάνε!

Είμαστε όλοι τόσο κουρασμένοι με τα λόγια που πονάνε. Λόγια που βγαίνουν από τα χείλη μας με τόση ευκολία, αλλά μπορούν να προκαλέσουν τόσο πολύ πόνο. Λόγια που κόβουν βαθιά και αφήνουν ουλές που μπορεί να κρατήσουν για μια ζωή.
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου με τιμωρούσαν συχνά βγάζοντας τα λόγια μου. Έλεγαν ότι έπρεπε να μάθω να σέβομαι τους άλλους και να μην τους λέω ανοησίες. Αλλά αυτό που πραγματικά έμαθα ήταν να φοβάμαι να εκφράσω τον εαυτό μου. Έμαθα να κρατάω κρυμμένα τα συναισθήματά μου, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσαν οι άλλοι.
Όταν έγινα μεγαλύτερη, πήρα το κόλλημα να λέω ό,τι σκέφτομαι, χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες. Ήμουν περήφανη για την ειλικρίνειά μου, αλλά δεν καταλάβαινα πόσο μπορούσαν να πληγώσουν τα λόγια μου. Δεν ήταν μέχρι που άκουσα κάποιον να λέει ότι είμαι σκληρή και ότι τα λόγια μου πονάνε που συνειδητοποίησα τη ζημιά που προκαλούσα.
Ήταν μια δύσκολη στιγμή για μένα. Έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι ήμουν υπαίτια για τον πόνο κάποιου άλλου. Αλλά ήταν επίσης μια στιγμή ανάπτυξης. Έμαθα ότι τα λόγια μου είχαν δύναμη και ότι έπρεπε να τα χρησιμοποιώ σοφά.
Από τότε, είμαι πολύ πιο προσεκτική με τα λόγια μου. Προσπαθώ να σκέφτομαι τι θα πω πριν το πω και να το λέω με ευγενικό και σεβαστικό τρόπο. Ξέρω ότι δεν θα είμαι πάντα τέλεια, αλλά προσπαθώ να είμαι καλύτερη.
Γιατί είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί με τα λόγια μας. Τα λόγια μας έχουν τη δύναμη να θεραπεύσουν ή να βλάψουν. Μπορούν να χτίσουν ή να καταστρέψουν. Μπορούν να εμπνεύσουν ή να αποθαρρύνουν.
Ας χρησιμοποιήσουμε τα λόγια μας για να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Ας τα χρησιμοποιήσουμε για να δείξουμε αγάπη και συμπόνια. Ας τα χρησιμοποιήσουμε για να εμπνεύσουμε και να ενθαρρύνουμε.
Γιατί τα λόγια έχουν σημασία.