Αχ, η τελετή λήξης. Η νύχτα που έκλεισε ένα κεφάλαιο της ζωής μου και άνοιξε ένα καινούργιο. Η βραδιά που γιορτάσαμε τα επιτεύγματά μας, είπαμε αντίο στους φίλους μας και αγκαλιάσαμε το άγνωστο.
Θυμάμαι τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο γήπεδο. Ο αέρας ηλεκτρισμένος, γεμάτος προσδοκία και λίγη νοσταλγία. Τα φώτα σάρωσαν το πλήθος και μια βοή χαράς και περηφάνιας γέμισε το χώρο.
Ήταν μια νύχτα γεμάτη τελετουργίες. Απονεμήθηκαν βραβεία, μοιράστηκαν λόγοι και ακούστηκαν γέλια. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα ήταν η σύνδεση που μοιραζόμασταν με τους ανθρώπους γύρω μας - τους φίλους, τους καθηγητές και τους συμμαθητές μας.
Τραγουδήσαμε το σχολικό τραγούδι μας, τα μάτια μας δακρυσμένα. Ήταν ένα τραγούδι που είχαμε τραγουδήσει αμέτρητες φορές πριν, αλλά εκείνη τη νύχτα σήμαινε κάτι πιο βαθύ. Ήταν ένα τραγούδι που μας συνέδεε όλους, και ήταν ένα τραγούδι που θα κουβαλάμε για πάντα στις καρδιές μας.
Όταν τελείωσε η τελετή, βγήκα έξω στον ζεστό καλοκαιρινό αέρα. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και η νύχτα ήταν ήσυχη. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι όσο άγνωστο και αν ήταν το μέλλον, ήμουν έτοιμος να το αντιμετωπίσω.
Η τελετή λήξης δεν ήταν μόνο το τέλος κάτι, αλλά και η αρχή κάτι άλλου. Ήταν μια βραδιά που γιορτάσαμε όσα είχαμε πετύχει και είπαμε αντίο στους ανθρώπους που μας είχαν βοηθήσει να φτάσουμε εκεί που βρισκόμασταν.
Ήταν μια νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.