Τι θα θυμόμαστε από τον Παολο Ταβιάνι;

Ο πρίγκιπας με την αγαθή καρδιά έφυγε στα 88 του για το σινεμαδίστικο στερέωμα, αφήνοντας πίσω του μια σειρά από μεγάλες ταινίες και αμέτρητες αναμνήσεις.

Από την "Πατέρα και Αφέντη" ως το "Ανθρωπάκο των χιονιών"

Γεννημένος στην Πίζα το 1931, ο Παολο Ταβιάνι μαζί με τον αδερφό του Βιτόριο υπήρξαν οι πρέσβεις του ιταλικού κινηματογράφου παγκοσμίως. Από το 1962, όταν έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, μέχρι την τελευταία του ταινία το 2014, υπέγραψε μια σειρά από αξιομνημόνευτες ταινίες που έμειναν στην ιστορία.

Ανάμεσα σε αυτές, "Η Πατέρα και ο Αφέντης" (1977) που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, "Το λιβάδι" (1979), το "Χάος" (1984), το "Ανθρωπάκο των χιονιών" (1985) και το "Ο Χαιρετισμός του Καζανόβα" (1995). Ταινίες που ξεχώρισαν για την ποιητική τους ατμόσφαιρα, την εικαστική τους αρτιότητα και τον βαθύ ανθρωπισμό τους.

Ένας σκηνοθέτης του παλιού σινεμά

Ο Παολο Ταβιάνι εκπροσωπούσε το παλιό, το κλασικό σινεμά της μεγάλης οθόνης. Σινεμά αργό, σινεμά στοχαστικό, σινεμά που αφήνει περιθώρια στον θεατή να αναπνεύσει και να σκεφτεί.

Στις ταινίες του, οι ήρωες ήταν πάντα μικροί άνθρωποι, αγρότες, ψαράδες, μετανάστες, που πάλευαν να επιβιώσουν μέσα στη σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Ο Ταβιάνι, μέσα από τους χαρακτήρες του και τις ιστορίες τους, έδειξε ότι ακόμα και οι πιο ταπεινοί άνθρωποι μπορούν να γίνουν ήρωες.

Η κληρονομιά του Ταβιάνι

Με τον θάνατό του, ο Παολο Ταβιάνι αφήνει πίσω του μια τεράστια κληρονομιά. Οι ταινίες του θα συνεχίσουν να συγκινούν, να εμπνέουν και να προβληματίζουν γενιές κινηματογραφόφιλων.

Ο Παολο Ταβιάνι ήταν ένας σπάνιος κινηματογραφιστής, ένας ποιητής της εικόνας, ένας σκηνοθέτης με μεγάλη καρδιά και ακλόνητη πίστη στην ανθρώπινη φύση.