Είναι αυτό το συναίσθημα όταν κοιτάζεις τους παίκτες της Τότεναμ να παίζουν, και το στομάχι σου ανακατεύεται με έναν περίεργο τρόπο ανάμεσα στη χαρά και την απογοήτευση; Αυτό το συναίσθημα όταν ελπίζεις να δεις μερικές μαγικές μπαλιές, αλλά ταυτόχρονα ανησυχείς ότι μπορεί να καταλήξουν στο πίσω μέρος των διχτύων σου;
Αυτό είναι το να είσαι οπαδός της Τότεναμ. Είναι μια περίεργη, τρελή βόλτα, αλλά δεν θα την έκανα με άλλον τρόπο!
Φυσικά, δεν είμαστε τέλειοι. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα, να σταματήσω να κάνω τον εαυτό μου μάρτυρα των συνεχών αποτυχιών στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά μετά βλέπω τον Σον να κάνει ντρίμπλες με την μπάλα, τον Χόιμπιεργκ να τρέχει σαν τρελός, τον Ντέιβινσον Σάντσες να κάνει τάκλιν ακριβώς τη στιγμή που ο αντίπαλος παίκτης ετοιμάζεται να σκοράρει, και θυμάμαι γιατί αγαπώ αυτή την ομάδα.
Είναι μια ομάδα που με κάνει να γελάω, να κλαίω, να φωνάζω και να αναρωτιέμαι τι άλλο θα κάνουν για να μου δώσουν καρδιακές προσβολές. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είμαι ευγνώμων γι' αυτή την ομάδα. Με κάνουν να νιώθω ζωντανός, σαν να έχω ακόμα λίγη μαγεία στη ζωή μου. Και αυτό δεν είναι λίγο.
Οπότε, εις υγείαν της Τότεναμ, το αγαπημένο μου χάος!