Χαίρετε κι ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση να γράψω μερικές λέξεις για τον αγαπητό μου φίλο Φίλιππο Ρούσσο, που δυστυχώς έφυγε τόσο πρόωρα από κοντά μας.
Τον Φίλιππο τον γνώρισα πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμασταν ακόμα φοιτητές. Τον θυμάμαι σαν να ήταν χθες, γεμάτο ιδέες, με όνειρα και με μια ακαταμάχητη αγάπη για τη μουσική.
Η μουσική ήταν ο κόσμος του Φίλιππου. Δεν ήταν απλώς κάτι που έκανε, ήταν κάτι που ζούσε, που ανέπνεε. Τον έβλεπα να μεταμορφώνεται όταν έπιανε την κιθάρα του ή το μικρόφωνο. Γινόταν ένας άλλος, ένας καλλιτέχνης που εξέφραζε την ψυχή του μέσα από τους στίχους και τις μελωδίες.
Θα τον θυμάμαι πάντα για την απλότητα και την καλοσύνη του. Πάντα ήταν εκεί για τους φίλους του, με ένα ανοιχτό αυτί και μια ζεστή αγκαλιά. Είχε μια καρδιά από χρυσό και πάντα έβαζε τους άλλους πάνω από τον εαυτό του.
Τώρα που ο Φίλιππος δεν είναι πια μαζί μας, θα μας λείψει πολύ. Θα μου λείψει η φωνή του, το γέλιο του, η παρουσία του. Αλλά ξέρω ότι η μουσική του θα συνεχίσει να μας αγγίζει και να μας εμπνέει, γιατί αυτό είναι το πραγματικό του κληροδότημα. Το πνεύμα του Φίλιππου θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα τραγούδια του, και μέσα στις καρδιές όσων τον αγαπούσαμε.
Αναπαύσου εν ειρήνη, φίλε μου. Θα σε θυμόμαστε πάντα.