Φραντζεσκάκης ο καστανάς

Ο Φραντζεσκάκης ήταν, για την μικρή μου πόλη, θεσμός. Ένας ψηλός, γαλανόμαυρος άντρας, με καστανό χρώμα ματιών, βλέμμα διεισδυτικό και στόμα γεμάτο πάντα με ένα πειρακτικό χαμόγελο. Ακόμα θυμάμαι τα καστανά του χέρια που έπαιρναν τους κουκουναρόσπορους και με δεξιοτεχνία τους άνοιγαν. Και μετά, το μυρωδάτο καστανό χάρτινο χωνάκι που γέμιζε, αρωματίζοντας την πλατεία με την μυρωδιά του φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ.

Για εμάς τους εφήβους, το καστανάδικο του Φραντζεσκάκη ήταν το στέκι μας. Εκεί μαζευόμασταν μετά το σχολείο, εκεί παίζαμε χαρτιά και εκεί ζούσαμε τα πρώτα μας φλερτ. Θυμάμαι τα βράδια του χειμώνα, που πηγαίναμε στο καστανάδικο με το ποδήλατο, τα παγάκια της ανάσας μας στη μούρη και στα χέρια μας, και ζεσταίναμε τα πιασμένα μας δάχτυλα πάνω στις καυτές κουκουνάρες. Ο Φραντζεσκάκης πάντα μας πρόσφερε ένα καυτό καφέ, κερασμένο από την καλή του καρδιά.

Εκτός από καστανάς, ο Φραντζεσκάκης ήταν και ο σοφός της γειτονιάς μας. Όλοι τον αγαπούσαμε αλλά και τον σεβόμασταν. Είχε πάντα μια καλή κουβέντα για τον καθένα, και ακόμα και στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, μας σήκωνε το ηθικό με τα αισιόδοξα λόγια του και την πίστη του στην ελευθερία.

Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, πήγαμε στο καστανάδικο και τον βρήκαμε κλειστό. Μάθαμε αργότερα ότι ο Φραντζεσκάκης είχε φύγει από τη ζωή. Όλοι στενοχωρηθήκαμε πολύ. Είχαμε χάσει έναν άνθρωπο που μας ήταν πολύτιμος. Αλλά παράλληλα, είχαμε χάσει και έναν τόπο, ένα στέκι, έναν "παράδεισο" της εφηβείας μας.

Πέρασαν τα χρόνια, αλλά δεν ξεχνώ τον Φραντζεσκάκη τον καστανά. Και κάθε που βλέπω κάποιον να καβουρδίζει καστανά, τον σκέφτομαι και του χαμογελώ. Γιατί ο Φραντζεσκάκης δεν πέθανε. Ζει στις καρδιές όσων τον αγάπησαν και όσων μυρίστηκαν έστω και μια φορά το άρωμα των καβουρδισμένων καστάνων του. Ζει μέσα από τις ιστορίες που λέμε για αυτόν, και μέσα από τις γεύσεις που θυμίζουν την παρουσία του.

Φραντζεσκάκη, ο καστανάς της πόλης μας, ο σοφός της γειτονιάς μας, ο φίλος μας, ο άνθρωπος που μας γέμισε γλυκιές και ζεστές αναμνήσεις. Σε ευχαριστούμε που ήσουν μέρος της ζωής μας. Σε ευχαριστούμε που μας έδειξες την αξία της φιλίας, της σοφίας και της αισιοδοξίας. Είσαι πάντα μαζί μας, στις καρδιές μας, στη μνήμη μας, στην ψυχή μας.

Αιωνία σου η μνήμη.