Φωτιά ερετρια: Η καταστροφή που άφησε πίσω τα αποκαΐδια μιας ζωής

Είναι πρωί Σαββάτου και απολαμβάνω τον καφέ μου στη βεράντα του σπιτιού μου. Ο ήλιος λάμπει λαμπερά και τα φύλλα των δέντρων θροΐζουν απαλά στον άνεμο. Μια απλή, ειδυλλιακή μέρα, όπως τόσες άλλες.

Αλλά τότε, όλα αλλάζουν. Ένας πυκνός μαύρος καπνός εμφανίζεται στον ορίζοντα, ανεβαίνοντας προς τον ουρανό σαν μια απειλητική στήλη. Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά δυνατά στο στήθος μου καθώς η σκέψη πυρκαγιάς πυροδοτεί ένα μείγμα φόβου και τρόμου μέσα μου.

• Όπως και εγώ, εκατοντάδες άλλοι κάτοικοι της Ερέτριας κοιτάζουν το θέαμα με δέος και αγωνία. Μέσα σε λίγες ώρες, η φωτιά εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, τροφοδοτούμενη από τους ισχυρούς ανέμους και την ξηρή βλάστηση.
• Το σπίτι μου, το καταφύγιό μου, καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μου. Οι φλόγες καταπίνουν όλα όσα έχω χτίσει με τα χέρια μου, αφήνοντας πίσω μόνο στάχτες και καπνισμένα ερείπια.

Είμαι άστεγος, σαν ένα φυλαράκι που ξεριζώθηκε από τις ρίζες του. Όλες οι υλικές μου αποκτήσεις, οι αναμνήσεις μιας ζωής, έχουν εξαφανιστεί σε λίγες ώρες.

Αλλά μέσα στο χάος και την καταστροφή, βλέπω και την αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος. Οι γείτονες που ενώνονται για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, οι πυροσβέστες που ρισκάρουν τη ζωή τους για να κατασβήσουν τις φλόγες, οι εθελοντές που παρέχουν φαγητό και νερό σε αυτούς που έχουν ανάγκη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φωτιά της Ερέτριας. Ήταν μια τραγωδία, μια καταστροφή που άφησε πίσω τα αποκαΐδια μιας ζωής.