Αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, πόλη που με γέννησες και με ανέθρεψες, βλέποντάς σε να μαστίζεσαι από τις φλόγες, νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό μου. Η καρδιά μου σφίγγεται σαν γροθιά, καθώς οι αναμνήσεις μου αναδύονται σαν καπνός από τις μαυρισμένες σου γωνιές.
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, που χαιρόμουν τις βόλτες μου στους δρόμους σου, ανάμεσα στα όμορφα νεοκλασικά που στέκονταν αγέρωχα σαν φρουροί της ιστορίας σου. Σιγοτραγουδούσα μελαγχολικά ρεμπέτικα, ανακαλύπτοντας την ψυχή σου σε κάθε γωνιά. Και τώρα, βλέπω με δάκρυα στα μάτια τη φωτιά να έχει γλείψει το πρόσωπό σου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Θεσσαλονίκη δοκιμάζεται από τις φλόγες. Η ιστορία της είναι γεμάτη στιγμές που προκάλεσαν πόνο και καταστροφή, αλλά πάντοτε η πόλη αυτή, σαν αεικίνητο πουλί Φοίνιξ, αναγεννήθηκε από τις στάχτες της.
Στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, η πόλη έχασε σχεδόν το μισό πληθυσμό της, αλλά δεν λύγισε. Οι κάτοικοί της με θάρρος και αποφασιστικότητα ξανάχτισαν την πόλη τους, μετατρέποντάς την σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολής. Και σήμερα, η πόλη που πληγώθηκε από τη φωτιά, θα καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Αν και η καταστροφή είναι μεγάλη, είμαι βέβαιη ότι η Θεσσαλονίκη θα βρει τη δύναμη να αποκαταστήσει τα τραύματά της. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτές τις δύσκολες στιγμές, αλλά θα τις χρησιμοποιήσουμε ως μάθημα για το μέλλον. Μαζί, θα χτίσουμε μια ακόμα πιο δυνατή και όμορφη πόλη, μια πόλη που θα αντέχει σε κάθε καταιγίδα.
Γιατί η Θεσσαλονίκη, η «Νύφη του Θερμαϊκού», είναι σαν μια δυναμική γυναίκα που περπάτησε μέσα στη φωτιά και βγήκε από αυτήν ακόμα πιο όμορφη και πιο σοφή. Είναι μια πόλη με αδάμαστο πνεύμα, που έχει αντέξει στους αιώνες και θα συνεχίσει να αντέχει για πάντα.
Είμαι αισιόδοξη ότι η Θεσσαλονίκη θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της, πιο λαμπερή και πιο δυνατή από ποτέ. Θα γίνει φάρος ελπίδας και αναγέννησης, στέλνοντας ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο: όσο δύσκολες και αν είναι οι στιγμές, ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει τη δύναμη να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του.