Άκουσα φωνές γύρω μου, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν. Τόσο δυνατός ήταν ο ήχος της φωτιάς. Τα μάτια μου δάκρυσαν, και η μυρωδιά από τα καιόμενα δέντρα με πνιγόταν.
Κοίταξα γύρω μου και είδα το δάσος να φλέγεται. Οι καπνοί είχαν καλύψει τον ουρανό, και η θερμότητα ήταν αφόρητη. Τρέξαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, αλλά η φωτιά μας πλησίαζε επικίνδυνα.
Σύντομα, ο δρόμος μπροστά μας έκλεισε και αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω. Η φωτιά είχε περικυκλώσει το χωριό μας, και δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής.
Όταν η πυροσβεστική έφτασε, ήταν ήδη πολύ αργά. Το σπίτι μας είχε καταστραφεί, και όλα τα υπάρχοντά μας είχαν γίνει στάχτη. Όμως, ακόμα χειρότερα από την υλική καταστροφή, είχαμε χάσει και δύο από τους φίλους μας στη φωτιά.
Σήμερα, το Πήλιο είναι ακόμα ένα όμορφο μέρος, αλλά τα σημάδια της φωτιάς είναι ακόμα ορατά. Τα καμένα δέντρα στέκονται σαν σκελετοί, και η μυρωδιά του καμένου ξύλου ακόμα πλανάται στον αέρα.
Η φωτιά στο Πήλιο ήταν μια τραγωδία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο, και ότι θα είμαστε πιο προσεκτικοί με το δάσος στο μέλλον.
Πολύ συχνά, λέμε ότι το Πήλιο είναι ένα ευλογημένο μέρος. Η ομορφιά του είναι αδιαμφισβήτητη, με τα καταπράσινα δάση του, τα κρυστάλλινα νερά του και τα επιβλητικά βουνά του. Αλλά όπως η φωτιά μάς θύμισε, το Πήλιο είναι και μια εύθραυστη ομορφιά.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το δάσος είναι ένα ζωτικό μέρος του οικοσυστήματος του Πηλίου. Παρέχει οξυγόνο, καθαρό νερό και καταφύγιο για τη ζωή των ζώων. Όταν καταστρέφεται το δάσος, καταστρέφουμε και την ίδια μας τη ζωή.
Ας είμαστε προσεκτικοί με το δάσος και ας το προστατέψουμε με όλη μας τη δύναμη. Γιατί χωρίς το δάσος, το Πήλιο δεν θα είναι πια το ίδιο.