Φωτια σερρεσ

Βρέθηκα καλεσμένη στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία, όχι πολύ μακριά από τις Σέρρες. Από τα ηχεία ακουγόταν ένα ρυθμικό μπάσο, που σε συνδυασμό με τους παραδοσιακούς σκοπούς δημιουργούσε μία εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Όλοι χόρευαν, μιλούσαν, γελούσαν και το κέφι έφτανε στα ύψη. Η φωτιά έκαιγε μπροστά από την εκκλησία, συμβολίζοντας τον καθαρμό και την αναγέννηση.

Ένιωσα μια αίσθηση ευφορίας εκείνη τη νύχτα. Η ενέργεια ήταν έντονη και ο παλμός της ζωής ήταν αισθητός γύρω μου. Ήταν μια νύχτα που θα θυμάμαι για πάντα.

Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή τη χαρά και την ευφορία, συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ξαφνικά, μια φλόγα από τη φωτιά μεταδόθηκε σε έναν από τους θάμνους δίπλα στην εκκλησία. Αμέσως, όλοι ξεσηκώθηκαν και έτρεξαν να τη σβήσουν.

Ήταν σαν να ξύπνησαν από ένα μαγευτικό όνειρο και αντιλήφθηκαν τον κίνδυνο. Έβλεπα άτομα να κουβαλούν κάδους με νερό και άλλους να προσπαθούν να αποτρέψουν τη φωτιά με κλαδιά. Η ατμόσφαιρα άλλαξε άρδην από ευθυμία σε φόβο.

Ευτυχώς, η φωτιά τέθηκε σύντομα υπό έλεγχο και αποτρέψαμε πιθανώς μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα πόσο εύθραυστη είναι η χαρά μας και πώς μπορεί να μετατραπεί σε θλίψη σε μια στιγμή.

Την επόμενη μέρα, πήγα ξανά στο σημείο όπου είχε ξεσπάσει η μικρή πυρκαγιά. Οι κάτοικοι είχαν ήδη καθαρίσει την περιοχή και δεν είχαν απομείνει παρά λίγες απανθρακωμένες περιοχές. Ήταν μια υπενθύμιση ότι ακόμη και οι πιο όμορφες στιγμές μπορούν να λεκιαστούν από απρόοπτα.

Όμως, το πνεύμα της κοινότητας που είδα εκείνο το βράδυ ήταν κάτι αληθινά ξεχωριστό. Αντί να πανικοβληθούν, οι άνθρωποι ήρθαν μαζί για να αντιμετωπίσουν την απειλή. Και αυτό, τελικά, είναι που μας κάνει δυνατούς ως ανθρώπους.

Είτε πρόκειται για μια μικρή φωτιά σε ένα χωριό είτε για μια μεγαλύτερη κρίση στον κόσμο, το να βρισκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία.