Σε μια εποχή υλικής αφθονίας και πνευματικής ένδειας, η εμφάνιση του Χρήστου Γιανναρά έμοιαζε με βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή του λαού μας.
Γεννημένος στη Μυτιλήνη το 1935, ο Γιανναράς σπούδασε θεολογία στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Η συνάντησή του με τους μεγάλους στοχαστές της εποχής του, όπως ο Γιάσπερς και ο Χάιντεγκερ, διεύρυνε τους πνευματικούς του ορίζοντες, ενώ η βαθιά του πίστη στον Χριστιανισμό τον οδήγησε σε μια ιδιαίτερη ερμηνεία της ορθόδοξης θεολογίας.
Μέσα από τα γραπτά και τις ομιλίες του, ο Γιανναράς ανέδειξε τη σημασία της ελευθερίας ως αδιαίρετου κομματιού της ανθρώπινης φύσης. Αρνούμενος κάθε μορφή εξουσιασμού και δογματισμού, πίστευε ότι η αληθινή πίστη δεν είναι ετεροκαθορισμένη, αλλά αποτελεί μια προσωπική συνάντηση με το θείο.
Η ιδιαίτερη αγάπη του Γιανναρά για την ποίηση, τη μουσική και την τέχνη τον έκανε να προσεγγίζει το θεολογικό λόγο με έναν πρωτότυπο τρόπο. Μέσα από εικόνες, μεταφορές και σύμβολα, καταφέρνει να μεταφέρει τα βαθύτερα νοήματα της πίστης με μια γλώσσα που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.
Ακούγοντας τις ομιλίες του ή διαβάζοντας τα βιβλία του, νιώθουμε μια βαθιά συγκίνηση. Ο λόγος του, δομημένος πάνω σε μια πνευματική κατάρτιση ετών, μας ταξιδεύει σε κόσμους αόρατους, μας φέρνει κοντά στο υπερβατικό, μας κάνει να αναστοχαζόμαστε για το νόημα της ζωής μας.
Ο Χρήστος Γιανναράς, που έφυγε από τη ζωή το 2019, άφησε πίσω του ένα πλούσιο συγγραφικό έργο και ένα δώρο στον ελληνικό λαό: το δώρο του Λόγου που αγγίζει την ψυχή. Μέσα στους θορύβους του κόσμου, ο λόγος του παραμένει ένα φάρος ελπίδας, μια υπενθύμιση της αιώνιας δύναμης της πίστης και της ελευθερίας.