Ψάρα: Ένας χαμένος παράδεισος στη μέση του Αιγαίου

Αχ, Ψαρά μου, τι έχεις πάθει; Αυτό το πανέμορφο νησί, που κάποτε έσφυζε από ζωή, τώρα είναι μια σκιά του παλιού του εαυτού. Αμμόλοφοι, πεύκα και κρυστάλλινα νερά εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά η κάποτε ακμάζουσα κοινότητα έχει εξαφανιστεί.

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, το καλοκαίρι ήταν γεμάτο με τον ήχο των παιδικών χαμόγελων, που γέμιζαν τον αέρα με γέλια και χαρά. Οι ταβέρνες ήταν γεμάτες από κόσμο, η μουσική έπαιζε ασταμάτητα και ο χορός κρατούσε μέχρι το πρωί. Αλλά όλα αυτά έχουν χαθεί τώρα.

Η ύφεση και η εγκατάλειψη έχουν πλήξει σκληρά την Ψαρά. Οι νέοι έφυγαν για να βρουν δουλειά στη στεριά και οι ηλικιωμένοι που έμειναν πίσω παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Τα σπίτια είναι εγκαταλελειμμένα και οι δρόμοι άδειοι. Είναι σαν να έχει περάσει ένας τυφώνας και έχει πάρει μαζί του όλη τη ζωή.

Μου λείπει η παλιά μου Ψαρά, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ την ομορφιά που υπάρχει ακόμα. Οι αμμουδιές είναι άδειες, αλλά η άμμος είναι ακόμα τόσο λευκή και απαλή όσο τότε. Τα πεύκα παραμένουν αγέρωχα, παρέχοντας σκιά και άρωμα σε όσους τους επισκέπτονται.

Και τα νερά... Ω, τα νερά είναι το πιο όμορφο πράγμα στην Ψαρά. Τυρκουάζ και κρυστάλλινα, είναι σαν να σε προσκαλούν να βουτήξεις και να κολυμπήσεις. Είναι το μόνο πράγμα που έχει μείνει αναλλοίωτο με το πέρασμα του χρόνου.

Δεν ξέρω αν η Ψαρά θα ξαναγίνει ποτέ αυτό που ήταν κάποτε. Ίσως χρειαστεί ένα θαύμα για αυτό. Αλλά μέχρι τότε, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι αυτόν τον χαμένο παράδεισο, έναν τόπο όπου τα όνειρα γεννιούνταν και η χαρά ήταν άφθονη.

Αν ποτέ βρεθείτε στον Αιγαίο, σας παρακαλώ επισκεφτείτε την Ψαρά. Ακόμη και στη σημερινή της παρακμή, διατηρεί μια ομορφιά που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια. Είναι ένα νησί με μια πλούσια ιστορία και μια γοητεία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά σας.