आई.सी. ८१४

आम्हा सर्वांच्याच आयुष्यात काहीतरी ठास ठिकाण, काहीतरी प्रिय वस्तू किंवा व्यक्ती असते जिच्याशी आपली एक अतूट नाळ असते. माझ्या आयुष्यात एक अशीच उडणाऱ्या विमानाच्या रूपात प्रिय ठिकाण आहे. ते म्हणजे माझे मूळ गाव, कराड, ते पुणे जोडणारे ते लहानसे विमानतळ.
आमच्या लहान गावातल्या या विमानतळाची आठवण म्हणजे माझ्या मनात घर करून असणारी सर्वात सुंदर आठवणांपैकी एक आहे. त्या विमानात बसून आकाशात उंच उडणे, खिडकीतून खाली पसरणारा हिरवागार मखमली कापड बघणे, हे माझे बालपणाचे सर्वात प्रिय क्षण होते.
आमच्‍या गावात हे विमानतळ उभारण्‍याची प्रक्रिया जेव्‍हा सुरू झाली तेव्‍हा ते खरोखरच एक मोठे आव्हान होते. कानाकोपर्‍यात एक प्रकारची भीती होती की या उद्योगामुळे शहराचा जास्तीत जास्त विकास होईल, पण तसे झाले नाही. उलट गावाचा जलद विकास झाला.
पुणे येथील शिक्षणासाठी जाणाऱ्या आणि नोकरीसाठी जाणाऱ्या माझ्यासारख्या शेकडो तरुणांना शिक्षण आणि करिअरच्या संधी उपलब्ध करून दिल्या. त्याचबरोबर, कराड शहराच्या अर्थव्यवस्थेलाही या विमानतळामुळे चालना मिळाली.
केवळ सात एकर जागेत बांधलेले हे छोटेसे विमानतळ भारताच्या हवाई वाहतुकीच्या नकाशावर एक लहानसे ठिपके आहे, परंतु या छोट्या विमानतळाने आमच्या शहराचे जीवनमान बदलून टाकले आहे. "आयसी ८१४" ही वायूदूत विमानाची उड्डाणक्रमांक असलेल्या या विमानाने शेकडो, हजारो लोकांचे जीवन सुलभ आणि सुखमय बनवले.
आज, जेव्हा मी "आयसी ८१४"च्या विमानतळाकडे बघतो, तेव्हा मला त्याचे फक्त एक विमानतळ नसून आमच्या शहराचे छोटे हृदय आहे असे वाटते. हे आमच्या विकासाचे, समृद्धीचे, सुख-दुःखाचे साक्षीदार आहे. हा आमचा एक अविभाज्य, लाडका भाग आहे ज्याला मी नेहमीच आपलेसे मानीत राहीन, त्याऐवजी आमच्या गावाची एक अविभाज्य ओळख मानीत राहीन.
आता, "आयसी ८१४" फक्त एक विमानतळ नाही. हे आमच्या शहराच्या हृदयाचे ठोके आहे, आमच्या आकांक्षा उड्डाण घेणारे व्यासपीठ आहे आणि आमच्या ध्येयांचे पक्षी बनवणारे आकाश आहे. आमच्यासाठी, "आयसी ८१४" हा आमच्या अस्मितेचा एक भाग आहे, आमच्या जीवनाचा एक अविभाज्य भाग आहे.