किड्या-बाटक्या भो, थोडा थांबा, दिसेल मला गोपाळ..!

पैठणीच्या फडक्यासारखं परीसरण तर आभाळाच्या पाटावर शाळूसारखं चंद्रमाचं सौंदर्य! मग कुठं कराल कान्हाच्या जन्माचा आनंद? अरे, हे कान्हाचं जन्मस्थान आहे. या मातीतला एक कणसुद्धा आनंदानं नाचतो!
आहे का कोण आलं का व्रजभूमीवर? आलात म्हणजे मामासाहेबांची थाप मिळणार. ऊरस करणार आहोत या भूमीचा. चिमुकल्या कान्हाच्या जन्माचा.
पण सांगा, या जन्मात काय खास? मग ऐका. अष्टमीच्या दिवशी हा जन्म झाला होता. आठ ही संख्या अशीच खास आहे. का ठाऊक आहे? कारण आठ लोकपाला आहेत. इंद्र, अग्नी, यम, वरूण, नैऋत्य, वायू, ईशान आणि ईश. या आठ लोकांचं ते स्थान आहे.
पण थांबा, अजून आहे काय खास? त्या दिवशी चंद्रमाची कलाही पूर्ण होती. म्हणजे काय झालं? चंद्रमाच्या किरणांत मांडणं होतं आणि कान्हाला शेजारी होता सतीचा पति महादेव. त्यांच्या तपःशक्तीमुळं चंद्रमाची किरणं शांत झाली. म्हणूनच श्रीकृष्ण जन्मल्यावर चंद्र स्थिर होता.
आता होऊ द्या मग कान्हाच्या जन्माची कथा! देवकी आणि वसुदेव यांच्या मनात तारळयाची ज्योत प्रज्वलित झाली होती. ते त्या क्षणाची आतुरतेनं वाट पाहत होते.
अर्धी रात्र उलटली. जन्मुपात्र, चंद्र आणि नक्षत्रं सर्व आहेत. सगळं अनुकूल आहे. मग आला तो प्रसंग! देवकीने एका सुंदर जोरावर मुलाला जन्म दिला. ते रूप तर विलक्षणच होतं. नीळावर्णी देह, डोळ्यात आकर्षक चमक, त्याच्या अंगावर कस्तुरीचा गंध आणि त्याच्या नाभीत कमळ!
मुलेली चंद्रप्रभा. पण अचानक काय झालं? ते बाळ आकाशात विरून गेलं. गगनात एक अलौकिक प्रकाश पसरला. देवाधर्मांनी आनंदित होऊन आकाशातून फुलांची वृष्टी केली.
काय कार्यक्रम आहे हे? मग एक आवाज आला, "हे वसुदेव, घाबरू नकोस. मी तुझा मित्र आहे. हे बाळ म्हणजे विष्णूचा अवतार आहे. याला नंदगोपाच्या घरी नेऊन ठेव."
वसुदेवांनी वेळ न दवडता बाळाला उचललं आणि नंदगोपाच्या घरी नेऊन ठेवलं. तिथं यशोदामातेनं नवजात शिशू पाहिला आणि त्याच्यावर प्रेम केलं. दुसऱ्या बाजूला कारागृहात देवकीला एक कन्या झाली. कंसनं त्या कन्येचा वध करण्याचा प्रयत्न केला. पण कृष्णानं यमळार्जुनाला पराभूत केलं आणि कन्येचं प्राण वाचवलं.
मग या कृष्णानं केल्या काय काय लीला? तुम्हाला माहितीये का? होय, त्याच कृष्णानं गोवर्धन पर्वत आपल्या एका बोटावर उचलला होता. त्याच कृष्णानं राक्षसांचा वध केला होता. त्याच कृष्णानं अर्जुनाला गीतेचा उपदेश दिला होता.
हा आहे माझा गोपाळ, आमचा कृष्ण! ज्याच्या जन्माचा आनंद आम्ही घेतो. त्याच्या जन्माचं असं असलं म्हणजे आनंदाचं काय माप असेल?
जाऊ द्या भो, जाऊ द्या. चला व्रजभूमीवर जाऊ. भेटूया मामासाहेबांना. पाहूया साक्षात् श्रीकृष्णांना.
कान्हाच्या जन्माच्या हार्दिक शुभेच्छा!