कंदाहार

കാണ്ഡഹാറच्या रस्त्यावरून चालताना, मी भूतकाळाच्या पडछायेत आहे.

कधीकाळी अफगाणिस्तानच्या राजकीय आणि सांस्कृतिक केंद्र म्हणून ओळखले जाणारे हे शहर आता विनाश आणि युद्धाचे साक्षीदार आहे.

हवा मध्ये बारूदाचा वास आहे आणि रस्त्याने जाणारी माणसे कठीण काळाचा सामना करत आहेत. परंतु त्यांच्या डोळ्यांत अजूनही आशा आहे, भविष्याच्या चांगल्या भविष्याची प्रतीक्षा आहे.

मला एखाद्या मोठ्या बाजाराची आठवण येते, जिथे विक्रेते मुक्तपणे आपला माल विकत होते आणि लोक त्यांच्या दैनंदिन जीवनात जात होते.

आता, बाजार चुप आहे, दुकाने बंद आहेत आणि रस्ते रिकामे आहेत.

मला एका मुलाची आठवण येते, जो मला फळे विकत होता. तो अतिशय हुशार आणि मजाकिया होता आणि त्याला त्याच्या देशाबद्दल मोठा अभिमान होता.

आता मला आश्चर्य वाटते की त्याचे काय झाले असेल. तो अजूनही जिवंत असेल का?

कंदाहार हे एक जखमी शहर आहे, परंतु तो अजूनही असाच मजबूत आणि लढाऊ आहे. त्याला काही त्रास सहन करावा लागला आहे, परंतु तो त्याच्या पायावर उभा राहू शकेल अशी आशा आहे.

आणि मला आशा आहे की एके दिवशी, मी त्याच्या रस्त्यावरून पुन्हा चालू शकेन, एकदा मोकळा आणि शांततापूर्ण कंदाहार पाहू शकेन.